Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Μεγάλο Σάββατο 3 Απριλίου 2010 βρίσκομαι για τις αγίες μέρες Του Πάσχα στο Ευηνοχώρι Αιτωλοακαρνανίας και κατά τις δέκα το πρωί χτυπά το τηλέφωνό μου. Στην άλλη άκρη είναι κ. Χρήστος Τόλης:- Τι θα κάνουμε με κείνη την αγραπιδιά; Θα την κεντρώσουμε, όπως είχαμε κανονίσει, με ρωτάει.

- Ναι, Χρήστο να την κεντρώσουμε! Μα, πότε πρέπει να γίνει αυτό; Δεν έχει περάσει ο καιρός.

- Μπορεί να έχει περάσει λίγο ο καιρός αλλά νομίζω ότι θα μπορέσουμε να βρούμε κεντράδια και να κάνουμε τη δουλειά μας.

- Καλά, κοίταξε το και πάρε με τηλέφωνο.

- Να σε ρωτήσω κάτι. Θα την κεντρώσουμε κοντούλα ή κάποια άλλη ποικιλία;

- Αν γίνεται, θα προτιμούσα κοντούλα.

Μετά από ένα τέταρτο ξαναχτυπά το τηλέφωνο μου και από την άλλη άκρη ο κύριος Χρήστος με ενημερώνει ότι μπόρεσε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα κεντράδια και επομένως θα μπορούσαμε να κεντρώσουμε το δεντράκι, δηλαδή να το μετατρέψουμε από άγριο (αγραπιδιά ή γκορτσιά) σε ένα ήμερο της επιλογής μας και πιο συγκεκριμένα μια αχλαδιά κοντούλα.

	Η αγραπιδιά αυτή την εποχή ήταν ολάνθιστη σαν νυφούλα και ομολογώ ότι δεν ήθελα να τη χαλάσω αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Αν ήθελα να έχω ένα δέντρο που να παράγει αχλάδια κοντούλα θα έπρεπε να χάσω προσωρινά αυτό το θέαμα.
	Σε λίγο ο Χρήστος έπιασε δουλειά. Αφού επεξεργάστηκε με μεγάλη προσοχή το κορμό αποφάσισε σε πιο σημείο θα έπρεπε να τον κόψει πήρε ένα κοφτερό πριονί και άρχισε να κόβει κάθετα το κορμό.
	Τελικά από εκείνο το πανέμορφο δεντράκι απέμεινε ότι βλέπετε στη φωτογραφία. Μόνο ο κορμός.
	Το επόμενο στάδιο είναι και το πιο δύσκολο και ενδιαφέρον. Θα πρέπει ο Χρήστος να ανασηκώσει τη φλούδα του κορμού χωρίς να τη σκίσει, ώστε να μπορέσει εκεί να χώσει το κεντράδι. Παίρνει ένα κοφτερό και μυτερό μαχαίρι και με αυτό προσπαθεί να ανασηκώσει τη φλούδα. Οι κινήσεις του είναι λεπτές λες και κάνει μια λεπτή χειρουργική επέμβαση.
	Μόλις τελειώσει παίρνει το κεντράδι και το κόβει πλάγια όπως φαίνεται στη φωτογραφία για να μπορέσει να χωρέσει και να «πιάσει» όπως λέει.
	Αφού έβαλε το πρώτο κεντράδι έβαλε και δεύτερο και τρίτο και.
	τέταρτο, ώσπου ολοκλήρωσε τη διαδικασία.
	Στη συνέχεια έδεσε πολύ σφιχτά τη φλούδα στο πάνω μέρος του κορμού, ώστε αν βοηθήσει τα κεντράδια να κολλήσουν στον κορμό και να μπορέσουν να πετάξουν, δηλαδή να βγάλουν βλαστούς.
	Τέλος για να διατηρείται υγρό το σημείο που μπήκαν τα κεντράδια και να μην ξεραθούν μέχρι να πιάσουν έβαλε λάσπη και κάλυψε το μέρος της τομής.

- Φίλε τελειώσαμε. Καλή επιτυχία να έχουμε, μου είπε ο Χρήστος. Και να ξέρεις ότι είτε έτσι είτε με τη διαδικασία της φόλας, που θα σου δείξω κάποια άλλη φορά, μπορούμε να κάνουμε τη νεραντζιά πορτοκαλιά ή μανταρινιά, την αγριελιά ήμερη ελιά, την αγραπιδιά μηλιά ή αχλαδιά κ.λ.π. Μπορούμε με λίγα λόγια να δημιουργήσουμε ένα νέο δέντρο, ένα δέντρο που εμείς επιθυμούμε.

Το πρόσωπό του έδειχνε την ικανοποίηση που ένιωθε, γιατί είχε ξεκινήσει τη διαδικασία, ώστε να γεννηθεί ένα καινούριο δέντρο.

Φίλε και εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ και σε θαυμάζω που μπορείς και δημιουργείς. Γιατί αν αυτό, το κέντρωμα, δεν είναι δημιουργία τότε τι είναι δημιουργία; Να είσαι πάντα καλά.