ΟΜΙΛΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΣΤΗ 2η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Συντρόφισσες και σύντροφοι, χαίρομαι που η σύνοδος αυτή του Εθνικού Συμβουλίου διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη. Σας υποδέχομαι με πολύ μεγάλη χαρά ως πολίτης της Θεσσαλονίκης και αξιοποιώ την ευκαιρία αυτή, για να στείλω μαζί σας και εγώ, από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη ένα μήνυμα εθνικής συναίνεσης και εθνικής ενότητας σε σχέση με το ζήτημα που προέκυψε με την επιστολή του κ. Γκρούεφσκι. Επιστολή που συνιστά τη συνοπτική και ρητή απόδειξη της αλήθειας του βασικού ισχυρισμού μας πως η υπόθεση του ονόματος δεν είναι μια ελληνική εθνική υπερευαισθησία, δεν είναι μια συμβολικού χαρακτήρα διένεξη αλλά η υπόθεση του ονόματος είναι το όχημα, μέσω του οποίου εισάγεται στη σύγχρονη, διεθνή πολιτική, στη ταραγμένη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης ο ακραίος εθνικισμός και ο ατεκμηρίωτος ιστορικά αλυτρωτισμός.

Ο κ. Γκρούεφσκι κόμισε μόνος του με πολύ καθαρό και απλό τρόπο, εύληπτο για τη διεθνή κοινότητα, τα τεκμήρια που θεμελιώνουν την εθνική μας θέση και την ανάγκη να υπάρξει ένα όνομα, ένα και μόνο, για κάθε διεθνή χρήση, όνομα σύνθετο με γεωγραφικό προσδιορισμό, ένα όνομα πάνω στο οποίο μπορεί να θεμελιωθούν οι σχέσεις καλής γειτονίας, να οικοδομηθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή, μια περιοχή ιστορικά και πολιτικά βεβαρημένη. Και αυτή η θέση, που είναι μια θέση όλων σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων, πρέπει να υποστηρίζεται χωρίς μικροψυχίες και από την αξιωματική αντιπολίτευση που δείχνοντας ένα πρόσωπο εθνικής υπευθυνότητας κερδίζει, γιατί κερδίζει στο μέτωπο της πολιτικής και κυβερνητικής αξιοπιστίας.

Βεβαίως οι προτάσεις μας ως προς τους χειρισμούς έχουν πάντα ιδιαίτερη σημασία γιατί είναι προϊόν εμπειρίας μακράς γύρω από τη διαχείριση των θεμάτων αυτών, όμως ανεξάρτητα από αποχρώσεις και από επιμέρους υποδείξεις σε σχέση με την ποιότητα και την ακρίβεια των χειρισμών, σημασία έχει και η ελληνική κοινή γνώμη και κυρίως η διεθνής κοινότητα να προσλάβει και πάλι από εδώ και με την ευκαιρία της επιστολής του κ. Γκρούεφσκι το μήνυμα της εθνικής ενότητας που κάθε ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να εκφράζει, γιατί φυσικά είναι υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό. Και θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει στο μέλλον ελληνική κυβέρνηση, που δεν θα έχει συνείδηση αυτών των ιστορικών εθνικών και πολιτικών της υποχρεώσεων.

Φίλες και φίλοι, είναι πια κοινός τόπος ότι η χώρα διέρχεται μια διπλή κρίση, οικονομική στο πλαίσιο της διεθνούς συγκυρίας που είναι ιδιαίτερα αρνητική και ηθικοπολιτική. Και οι δύο κρίσεις είναι βαθύτατα πολιτικές. Η οικονομική κρίση είναι κρίση εισοδηματική, είναι κρίση του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας, είναι κρίση χρηματοοικονομική αλλά θίγει την πραγματική οικονομία, είναι κρίση του κοινωνικού κράτους που ούτως ή άλλως είναι πάντα ανολοκλήρωτο στη χώρα μας.

Αυτές οι όψεις της οικονομικής κρίσης, διεθνείς αλλά και εγχώριες, έχουν έναν κοινό παρονομαστή που είναι ο πολιτικός τους χαρακτήρας.Η οικονομική κρίση είναι πολιτική. Το κράτος είναι αυτό που πρέπει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της συγκυρίας. Οι πολίτες θέλουν μια οικονομική πολιτική με αρχή, μέση και τέλος, θέλουν μια οικονομική πολιτική που να διέπεται από μια στρατηγική αντίληψη για τη χώρα. Θέλουν μια πολιτική ηγεσία ικανή να εισηγηθεί και να εγγυηθεί την αναγκαία εθνική κοινωνική και αναπτυξιακή συμφωνία, η οποία θα επιτρέψει στη χώρα να βγει από την κρίση αυτή. Λαμβάνοντας υπόψη βέβαια τους καταναγκασμούς που υπάρχουν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταναγκασμούς δημοσιονομικούς, καταναγκασμούς μακροοικονομικούς αλλά αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον στοίχημα για κάθε χώρα και πολύ ενδιαφέρον στοίχημα για κάθε προοδευτική δύναμη που κυβέρνησε και που φιλοδοξεί να κυβερνήσει ξανά τον τόπο.

Η οικονομική κρίση είναι ο άξονας της ατζέντας των πολιτών. Βλέπετε σε όλες τις έρευνες, στην αξιολόγηση των προβλημάτων και των ατομικών και των εθνικών, η οικονομία, η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, η εισοδηματική ανεπάρκεια κυριαρχεί.

Το ζήτημα της διαφθοράς κατέχει πάρα πολύ μικρή θέση, το ένα δέκατο σχεδόν σε σχέση με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό από πλευράς ποσοστών ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης.

Η ηθικοπολιτική κρίση, είναι κρίση του πολιτικού συστήματος, είναι κρίση αντιπροσωπευτικότητας. Η κοινωνία νιώθει πως δεν εκπροσωπείται μέσα από το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα, είναι κρίση νομιμοποίησης. Είναι και αυτή μια κρίση βαθιά πολιτική. Όμως κυριαρχεί υπέρμετρα στην ατζέντα του πολιτικού συστήματος.

Είναι προφανές ότι πρέπει με πολύ μεγάλη προσοχή να διασφαλίσουμε την ισορροπία και την αξιοπιστία της πολιτικής μας ατζέντας. Ο πολιτικός λόγος είναι ιδιαίτερα αγχώδης, νευρικός και ενοχικός. Βεβαίως και οι πολίτες ενδιαφέρονται για τη διαφάνεια, για την ηθική καθαρότητα, για το κύρος και την υπόσταση πολιτικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων. Όμως θέλουν αυτά τα κόμματα και αυτά τα πρόσωπα στην υπηρεσία τους, να αγωνίζονται για τη δική τους ατζέντα, για τις δικές τους προτεραιότητες.

Άρα η υπέρβαση της ηθικοπολιτικής κρίσης είναι όρος αναγκαίος αλλά όχι επαρκής προκειμένου να διαχειριστούμε την οικονομική και κοινωνική κρίση που είναι το κύριο πρόβλημα των πολιτών.

Καλωσορίζω όλα τα μέτρα διαφάνειας ως προς την οικονομική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Θα προτιμούσα, φαντάζομαι θα προτιμούσαμε όλοι μας, όλα αυτά να έχουν ισχύσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, εδώ και χρόνια. Πάντως σε ανύποπτο χρόνο. Θα έπρεπε να ήμασταν Προμηθείς και όχι Επιμηθείς στα θέματα αυτά.

Όμως όλα αυτά τα βήματα είναι θετικά. Δεν αρκούν για να μας επανασυνδέσουν με την κοινή γνώμη. Δεν πείθονται μόνον από αυτά οι πολίτες. Άλλωστε, εάν ταυτόχρονα δεν εισηγηθούμε και δεν πιέσουμε να γίνει αποδεκτή η πρότασή μας για ριζική αλλαγή της νομοθεσίας σε σχέση με τα οικονομικά των κομμάτων και των πολιτικών προσώπων, αυτές οι μονομερείς πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ θα μείνουν έωλες.

Δεν μπορεί να κινούμαστε μέσα σ' ένα γενικά εικονικό και υποκριτικό πλαίσιο σε σχέση, για παράδειγμα, με το ύψος των προεκλογικών δαπανών. Όσους προϋπολογισμούς και αν συντάξουμε, όταν ο πολίτης αντιλαμβάνεται ότι οι πραγματικές προεκλογικές δαπάνες είναι πολύ υψηλότερες από το νομοθετημένο όριο, δεν πείθεται, χαμογελά.

Άρα χρειάζονται άλλα μέτρα που αφορούν τη νομοθεσία, που αφορούν το σκέλος των δαπανών και όχι μόνο το σκέλος των εσόδων. Όπως καταργήθηκαν σημαντικές δαπάνες ώς τώρα, οι δαπάνες μετακίνησης των ετεροδημοτών και οι δαπάνες για τη μετάδοση τηλεοπτικών μηνυμάτων ή έστω περιορίστηκαν δραστικά μέσα από τη νομοθεσία, έτσι πρέπει να εκλογικευθούν μεγάλα κεφάλαια δαπανών και κυρίως πρέπει να καταργηθούν τα εικονικά όρια προκειμένου να έχουμε έναν πραγματικό προϋπολογισμό και λειτουργικό και προεκλογικό και να πείθουμε εαυτούς και αλλήλους για την αλήθεια αυτού που λέμε.

Και μόνον καθαρές λύσεις γίνονται αντιληπτές απ' τους πολίτες. Αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση ή ένα σύστημα και ιδιωτικής χρηματοδότησης αλλά με πλήρη ονομαστικοποίηση, έτσι ώστε να μπορεί ο έλεγχος να διεξαχθεί εις βάθος εάν χρειαστεί.

Όλα όμως αυτά, όπως είπα και προηγουμένως, δεν θα μας οδηγήσουν στην εξουσία, δεν θα μας οδηγήσουν στη νίκη. Είναι όροι αναγκαίοι αλλά όχι επαρκείς. Ούτε μπορούμε να καλλιεργούμε την αντίληψη που δυστυχώς καλλιεργήσαμε το 2006 και το 2007, ότι η Νέα Δημοκρατία θα καταρρεύσει υπό το βάρος των σκανδάλων.

Στα σκάνδαλα που υπήρχαν μέχρι το 2007 προστίθενται και άλλα μεγαλύτερα, οξύτερα. Ναι, αλλά είναι εσφαλμένη στρατηγικά η αντίληψη που λέει ότι το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει επειδή θ' αναδειχθεί ως εναλλακτική λύση μέσα από το επιχείρημα ότι έχει μικρότερη εμπλοκή στα σκάνδαλα σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία ή ότι έχει μικρότερο αριθμό κατηγορουμένων και υποδίκων στελεχών.

Αυτή είναι μια εσφαλμένη αποσαθρωτική αντίληψη που υποβαθμίζει τον πολιτικό λόγο και αντίλογο, τον φέρνει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο και επιτρέπει στον κ. Καραμανλή να εμφανίζεται όπως εμφανίστηκε χθες: Όχι ως υπεύθυνος Πρωθυπουργός της χώρας, αλλά ως φανατικός ΟΝΝΕΔίτης της 10ετίας του '70. Ένας Πρωθυπουργός που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του και καταγγέλλει την ανάμνηση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για λόγους ηθικούς.

Αλλά είναι δυνατόν ο πολίτης να παρακολουθεί το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία σ' έναν τέτοιον διάλογο, όπου ζυγίζουμε τα σκάνδαλα και τους ενόχους κάθε πλευράς και κερδίζει όποιος εμφανίσει λιγότερα σκάνδαλα και λιγότερους ενόχους;

Οποιαδήποτε συμψηφιστική προσέγγιση είναι προσέγγιση εσφαλμένη. Θεσμικές εγγυήσεις, θεσμικές διαδικασίες, καθαρότητα, αξιοπιστία αλλά και ισορροπημένη ατζέντα. Οι πολίτες θ' αντιληφθούν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αξιόπιστη εναλλακτική λύση εάν παρουσιάσουμε μια εθνική στρατηγική, ένα σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Το σχέδιο αυτό δεν μπορεί να αφορά μόνο την καταπολέμηση ακραίων μορφών φτώχιας. Η στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων είναι υποχρέωσή μας, είναι κάτι το δεδομένο, το μη συζητήσιμο. Η στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων είναι ένας από τους ηθικούς λόγους ύπαρξης της ευρύτερης Αριστεράς. Αλλά δεν μπορεί η απάντηση στην κρίση να είναι μια πολιτική μεταβιβαστικών πληρωμών, μια πολιτική επιδομάτων έκτακτων ή τακτικών.

Άκουσα χθες την πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για το επίδομα αλληλεγγύης. Φαντάζομαι ότι υπερκαλύπτεται από την θεμελιώδη θέση του ΠΑΣΟΚ για το εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Το ζήτημα όμως είναι ο κορμός της οικονομίας, είναι αυτό που ονομάζεται μεσαία στρώματα, μεσαία εισοδήματα, ως αυτοσυνειδησία συμμετοχής σ' αυτό που λέγεται «μεσαίο εισόδημα», που περιλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των ελληνικών νοικοκυριών. Όχι ως μια οικονομική ή στατιστική πραγματικότητα, αλλά ως αυτο-τοποθέτηση σ' ένα κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο.

Πώς θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ τα μεσαία εισοδήματα, την πραγματική οικονομία; Όχι φυσικά μέσα από επιδόματα, αλλά μέσα από την στήριξη του μοντέλου ανάπτυξης, μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μέσα από την ενδυνάμωση της οικονομίας. Για να διανέμεις το πλεόνασμα, για να εφαρμόσεις πολιτικές ολοκληρωμένου κοινωνικού κράτους, πρέπει να έχεις πλεόνασμα.

Άρα το σκέλος της παραγωγής πρέπει να μας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Και μόνον οι κρατικές πολιτικές, μόνον οι δημόσιες πολιτικές μπορούν να συναρθρώσουν και να παρουσιάσουν ένα σύγχρονο εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης. Όλα αυτά λέγονται, υπάρχει ευρύτατη συμφωνία γύρω από τις ιδέες και τις προτάσεις. Όλοι μιλούν για καινοτομία, όλοι μιλούν για κοινωνία της γνώσης, όλοι μιλούν για τις νέες μορφές τουρισμού, όλοι μιλούν για τις νέες μορφές αγροτικής ανάπτυξης.

Το θέμα δεν είναι να λες αυτά τα πράγματα, είναι να παράσχεις τις πολιτικές εγγυήσεις ότι διαθέτεις την βούληση, το ήθος και την ικανότητα να διαχειριστείς την υπέρβαση από την κρίση, προτείνοντας μια εθνική κοινωνική και αναπτυξιακή συμφωνία με ισορροπίες, δηλαδή εφαρμόζοντας πολιτικές.

Και με στεναχωρεί βαθύτατα ως ευρωπαίο σοσιαλιστή να παρακολουθώ την αφωνία και την αμηχανία των λίγων προοδευτικών κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ υπάρχουν δεξιές πολιτικές προσωπικότητες που αγωνίζονται να προτείνουν, με ακραίο βολονταρισμό έστω, κάποια μέτρα.

Ο Σαρκοζί την κατάργηση του ΦΠΑ στα καύσιμα. Ο Μπερλουσκόνι την απευθείας διακρατική διαπραγμάτευση μεταξύ παραγωγών και καταναλωτριών χωρών στο πετρέλαιο.Ισως πράγματα ανέφικτα ίσως πράγματα ερασιτεχνικά, αλλά πάντως στέλνουν στις κοινωνίες τους το μήνυμα ότι ψάχνουμε να βρούμε μέτρα υποστήριξης του εισοδήματος και μέτρα υποστήριξης της πραγματικής οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας.

Έχει λοιπόν πάρα πολύ μεγάλη σημασία το ΠΑΣΟΚ να μιλήσει πράγματι προς τη νέα κοινωνική πλειοψηφία που πρέπει να εκφράσει. Να μιλήσει όμως με τις προτεραιότητες αυτής της πλειοψηφίας και χωρίς τις ενοχές που δείχνει μερικές φορές ότι έχει.

Δεν είναι ακριβές, συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μέρος της κρίσης, αλλά είναι μέρος της λύσης. Το ΠΑΣΟΚ είναι μέρος της κρίσης και πρέπει να λειτουργήσουμε υποδειγματικά ως μέρος της κρίσης για να γίνουμε ο βασικός συντελεστής της λύσης.

Στρουθοκαμηλισμοί και συμψηφισμοί δεν οδηγούν πουθενά. Ας μιλήσουμε λοιπόν προς τους πολίτες για τις προτεραιότητές τους. Για τη δυναμική οικονομία και τη δίκαιη κοινωνία που περιμένουν από εμάς.

Γιατί οι πολίτες είναι απογοητευμένοι, είναι ανασφαλείς, είναι δύσπιστοι, βλέπουν πώς διαμορφώνεται ο διεθνής ορίζοντας, βλέπουν τις δυσκολίες και περιμένουν από μία αντιπολίτευση να λειτουργεί, όταν πρόκειται για αντιπολίτευση κυβερνητικού κόμματος, κόμματος εξουσίας όπως το ΠΑΣΟΚ, με το αίσθημα ευθύνης, με το ρεαλισμό με τον οποίο θα έπρεπε να λειτουργεί η Κυβέρνηση. Και νομίζω ότι αυτό είναι το ασφαλές κριτήριο.

Πρέπει να λέμε ως αντιπολίτευση αυτά που θα λέγαμε και που θα πούμε ως κυβέρνηση. Βεβαίως χρειάζεται και το πολιτικό περιβάλλον. Το ΠΑΣΟΚ έχω την εντύπωση, φίλες και φίλοι, ότι παράγει υπερβολικά μεγάλη ποσότητα φημών και σεναρίων.

Καταγγέλλουμε συχνά τη στάση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αλλά ο βασικός δίαυλος επικοινωνίας μας είναι οι παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων. Οι επίσημες διαψεύσεις είναι πια ανεπαρκείς. Γιατί και μετά από επίσημες διαψεύσεις έχουμε νέο κύμα σεναρίων και φημών.

Δεν μπορεί να διαβάζουμε στις εφημερίδες σενάρια για την υπόσταση του Κόμματος. Για το όνομά του, για τα εμβλήματά του, για την ταυτότητά του. Δεν μπορεί να είναι αυτό αντικείμενο δημοσιογραφικών επεξεργασιών και φαντάζομαι και υπερβολών.

Δεν μπορεί να παρακολουθούμε τη 'δυσφορία' ή την ''ευφορία'' κύκλων του ΠΑΣΟΚ για δηλώσεις συνεντεύξεις ομιλίες αγορεύσεις στελεχών που εκφράζουν και θεσμικά το Κίνημα.

Γνωρίζετε ότι δε με ενδιαφέρουν οι ρόλοι, οι θέσεις και τα αξιώματα. Από τις 11 Νοεμβρίου το βράδυ και μετά σε κάθε ευκαιρία προσπαθώ να τονίσω μια υπεύθυνη και συνειδητή επιλογή που έχω κάνει για την ενότητα του Κόμματος. Και λυπάμαι αν απογοητεύω τους συγγραφείς ή εμπνευστές των σεναρίων, αλλά αυτή είναι η σταθερή μου θέση. Υπεύθυνη για την παράταξη και τον τόπο.

Και υπάρχει μια ασφαλής μέθοδος σε αυτά. Ό,τι λέμε να το κάνουμε και ό,τι κάνουμε να το λέμε. Να υπάρχει το φόρουμ του διαλόγου, της συζήτησης, της αντίκρουσης, της σύνθεσης.

Να μπορούν να εκφραστούν τα στελέχη. Να μπορούν να πουν έγκαιρα- γιατί όταν δεν υπάρχει το στοιχείο της ταχύτητας και του επίκαιρου χάνει και την αποτελεσματικότητά του ο πολιτικός λόγος- και με άνεση την άποψή τους μέσα σε ένα κομματικό φόρουμ ώστε να διαμορφώνεται μια καθαρή, προοδευτική και σταθερή θέση χωρίς παλινωδίες.

Το ΠΑΣΟΚ εκφράζεται όπως προβλέπει το καταστατικό του και όπως προβλέπει η πολιτική πρακτική. Αλλά δεν αρκεί να εκφράζεται με ενιαίο τρόπο, διαδικαστικά. Πρέπει να εκφράζεται και με ενιαίο λόγο πολιτικά. Πρέπει αυτό που λέει να είναι καθαρό, πρέπει να είναι σαφές, πρέπει να είναι σταθερό και να δίνει στίγμα σε όλα τα θέματα.

Έτσι ο Καραμανλής θα καταρρεύσει όχι υπό το βάρος των σκανδάλων, αλλά υπό το βάρος της αποτυχίας των πολιτικών του. Επειδή προκαλεί νέες ανισότητες. Επειδή δημιουργεί κλίμα αδυναμίας στην αγορά. Επειδή ευθύνεται για την κυριαρχία της απογοήτευσης και της ανασφάλειας. Επειδή δε λειτουργούν τα νοσοκομεία. Επειδή υπονομεύεται η δημόσια εκπαίδευση με το τελευταίο νομοσχέδιο απ' αρχής μέχρι τέλους, σε όλες τις βαθμίδες της. Υπονομεύεται ριζικά η αίσθηση της αξιοκρατίας της ισότητας. Υπονομεύονται τα θεμέλια του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.

Όταν το ΠΑΣΟΚ έχει καθαρές και σταθερές θέσεις αναδεικνύεται η ανεπάρκεια των πολιτικών της Κυβέρνησης και του ίδιου του κ. Καραμανλή.

Αλλά για να τα συνθέτουμε όλα αυτά πολιτικά πρέπει να θέτουμε στόχους. Πρέπει να έχουμε καθαρούς στρατηγικούς πολιτικούς στόχους.

Ποιος είναι ο στόχος που θα προκύψει ως απόφαση από τη 2η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου; Ποιος; Πρέπει να το έχουμε αποσαφηνίσει αυτό σήμερα.

Διότι όλη η αντίληψή μας για τη χώρα, το σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, όλη μας η αγωνία για τους πολίτες δεν μπορεί να είναι περιγραφική. Δεν είμαστε ρεπόρτερ ούτε συμπάσχουμε απλώς.

Προτείνουμε πολιτικά κάτι και θέλουμε να το εφαρμόσουμε. Άρα ποιος είναι ο στόχος μας; Να αναμένουμε τη φθορά της Κυβέρνησης λόγω σκανδάλων; Αυτό το θεωρώ ανεπαρκή στόχο. Θεωρώ δε ότι αυτό υπονομεύει συνολικά το πολιτικό σύστημα, τη σχέση του με την κοινωνία και υπονομεύει και το ΠΑΣΟΚ.

Στόχος είναι να φύγει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όσο γίνεται γρηγορότερα. Δεν είναι δυνατόν η αξιωματική αντιπολίτευση να θέτει ως στόχο τη μη πραγματοποίηση εκλογών. Στόχος είναι η νίκη σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, είτε αυτή είναι αναμέτρηση βουλευτικών εκλογών, είτε ευρωεκλογών. Στόχος είναι να φύγει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Στόχος είναι μία προοδευτική κυβέρνηση, μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που στη συνέχεια θα πάρει τις πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση των ευρύτερων δυνατών προοδευτικών συνεργασιών και συστρατεύσεων. Κι αυτό είναι πρόσκληση προς όλους τους αποδέκτες, αρχής γενομένης από το Συνασπισμό.

Είναι προφανές ότι όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, θα υπάρξει πρόβλημα παραγραφής με την έννοια της αδυναμίας της νέας Βουλής να ασκήσει ποινικές διώξεις για υπουργικά αδικήματα μέχρι το 2007, αλλά τι περιμένουμε;

Περιμένουμε η οριακή πλειοψηφία του κ. Καραμανλή να ασκήσει ποινική δίωξη κατά του κ. Αλογοσκούφη ή άλλων Υπουργών; Δηλαδή αναγνωρίζουμε στον κ. Καραμανλή την ιδιότητα του θεματοφύλακα της κάθαρσης, όταν τον κατηγορούμε ως τον κατ/ εξοχήν προσωπικά υπεύθυνο για την αποτυχία των πολιτικών του και για την κατάντια της χώρας;

Άρα στόχος δεν είναι η αναμονή της φθοράς, ώστε να καταρρεύσει η κυβέρνηση υπό το βάρος των σκανδάλων. Στόχος είναι να αλλάξουν οι συσχετισμοί, στόχος είναι η νίκη, στόχος είναι η εναλλακτική πρόταση για τη χώρα να γίνει πραγματικότητα μέσα από μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το οποίο θα διαμορφώσει τη νέα αντίληψη περί αυτοδυναμίας και συνεργασίας, χωρίς οίηση, χωρίς αλαζονεία, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς περιττούς κομματισμούς.

Ας αναδείξουμε λοιπόν από τη Σύνοδό μας αυτή έναν κορυφαίο στρατηγικό πολιτικό στόχο. Ας διαμορφώσουμε την ατζέντα μας με την αξιοπιστία και την ισορροπία που απαιτείται. Ας μιλήσουμε για τη χώρα και την αγωνία του πολίτη. Ας πάψουμε να λειτουργούμε νευρικά, με άγχος και ενοχικότητα ,σε σχέση με το παρελθόν.

Δεν χρειάζεται να νοιώθουμε ένοχοι, δεν χρειάζεται να αποδεικνύουμε την αθωότητά μας. Όπου υπάρχει πρόβλημα, υπάρχουν μηχανισμοί καταστολής, τιμωρίας, αποκλεισμού, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς καμία εξαίρεση. Αλλά, δεν μπορεί να είναι αυτό ο άξονας και σχεδόν το αποκλειστικό θέμα του πολιτικού μας λόγου.

Να θέσουμε λοιπόν τις προτεραιότητές μας, να θέσουμε τον στόχο της άμεσης απομάκρυνσης της κυβέρνησης και της εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης με άξονα το ΠΑΣΟΚ, να δώσουμε τον τόνο, την αισιοδοξία και το ρυθμό που περιμένουν από μας οι πολίτες.