ÐïôÜìé ìå ñßæåò

του Μßλτου Κýρκου, υποψÞφιου ευρωβουλευτÞ με το ΠοτÜμι

ÐÝìðôç 22 ÌáÀïõ 2014

http://s.protagon.gr/resources/2014-05/ykyrk4-thumb-large.jpgΦτÜνουμε στο τÝλος της προεκλογικÞς περιüδου. Απü τις εκλογÝς αυτÝς θα προκýψουν οι βουλευτÝς που θα εκπροσωπÞσουν την ελληνικÞ κοινωνßα στην πιο μεγÜλη μÜχη της Ευρþπης. Στα επüμενα 5 χρüνια η ΕυρωπαúκÞ ¸νωση θα δρομολογÞσει Þ την ενοποßηση, Þ τη διÜλυσÞ της. Και για πρþτη φορÜ ο συσχετισμüς φιλοευρωπαúκþν-ευρωσκεπτικιστικþν δυνÜμεων Ýχει χαρακτηριστικÜ επιβßωσης της ευρωπαúκÞς ιδÝας. Γι´ αυτü μετρÜ κÜθε ψÞφος, γιατß Ýχει ευρωπαúκÜ χαρακτηριστικÜ. 

Στο τÝλος λοιπüν αυτÞς της εκστρατεßας, η βασικÞ μου επιλογÞ εßναι φιλοευρωπαúκÞ χωρßς "ναι μεν, αλλÜ...": «Για μια δυνατÞ ΕλλÜδα σε μια δßκαιη Ευρþπη». Και αντßστροφα: «Για μια δßκαιη ΕλλÜδα σε μια δυνατÞ Ευρþπη».

Η δεýτερη επιλογÞ μου εßναι Το ΠοτÜμι. Η πιο συχνÞ ερþτηση που δÝχτηκα στη διÜρκεια της προεκλογικÞς εκστρατεßας Þταν «γιατß τþρα, γιατß με Το ΠοτÜμι». Απαντοýσα ως Μßλτος, üχι ως συνεχιστÞς του Λεωνßδα. Τþρα, γιατß βεβαιþθηκα για την αδυναμßα των κομμÜτων να μας οδηγÞσουν σε Ýναν δρüμο παραγωγÞς και δημιουργßας. Με Το ΠοτÜμι γιατß μου εμπνÝει εμπιστοσýνη, βρßσκω σε αυτü δυο αρχÝς που Ýχω: σýνθεση (ρεαλισμüς και κοινωνικÞ ευαισθησßα με τολμηρÝς προγραμματικÝς συνεργασßες) και σýγκρουση (με το παρÜλογο, τον λαúκισμü και το πελατειακü σýστημα). 

Παλιοß μου σýντροφοι και φßλοι Ýθεταν κι Ýνα δεýτερο, πιο προσωπικü ερþτημα. Αν θα συμφωνοýσε ο Λεωνßδας με τη σημερινÞ πορεßα της αριστερÜς Þ αν απογοητευüταν, üπως εγþ. ΕιλικρινÜ δεν ξÝρω, και τις υποθÝσεις μου δεν τις εκφρÜζω για λüγους πολιτικÞς ευγÝνειας. ΞÝρω üμως πþς Ýζησε, üσο Ýζησε.

ΞÝρω üτι, ενþ πολεμÞθηκε λυσσαλÝα απü λαúκιστÝς και κßτρινες φυλλÜδες, συνÝχισε αταλÜντευτα να υπηρετεß τη σýνθεση και τη λογικÞ. Στις επß δεκαετßες κατηγορßες του ΚΚΕ (προδüτης, αριστερüς των σαλονιþν, πρÜχτορας) απÜντησε με τη δημιουργßα του Συνασπισμοý και τη συμφιλßωση με «τους συντρüφους της αντßπερα üχθης» (ΚΚΕ). Και αργüτερα, üταν χρειÜστηκε, συνεργÜστηκε και με «τον αντßπαλο», τον ταξικü (Ν.Δ.), τον πολιτισμικü (το ΠΑΣΟΚ της ΑυριανÞς).

ΦυσικÜ αυτÝς οι συνεργασßες δεν Ýγιναν απü καλοσýνη αλλÜ απü λογικÞ. ΑριστερÞ, πατριωτικÞ λογικÞ. Που λÝει üτι ο ρüλος των ηγετþν εßναι να ενþνουν, ο ρüλος των κομμÜτων εßναι να συνεργÜζονται, να εξαντλοýν τα περιθþρια συναινÝσεων. Διüτι η δημοκρατßα δεν ευδοκιμεß σε διχασμÝνες και φανατισμÝνες κοινωνßες. Οýτε υπÜρχει πρüοδος, üταν Ýχεις μαζß σου Ýνα 20% της κοινωνßας και το 80% απÝναντι, Þ αδιÜφορο. ΑυτÞ η λογικÞ βÝβαια προûποθÝτει και αντßστοιχη συμπεριφορÜ, üτι τα κüμματα δεν εßναι μüνο αντßπαλοι που μÜχονται για την εξουσßα και τη διεýθυνση της κοινωνßας, αλλÜ και σýμμαχοι που εξαντλοýν τα περιθþρια συνεργασßας για την πρüοδü της.

Δεν ξÝρω πüσοι, αριστεροß Þ δεξιοß, πολιτικοß αισθÜνονται σÞμερα ασφαλεßς να περπατÞσουν αυτüν τον δρüμο, της τολμηρÞς σýνθεσης, κüντρα στο λαúκισμü. Εγþ πÜντως, γι´ αυτüν το δρüμο μπÞκα στο ΠοτÜμι. 

ΘυμÜμαι επßσης τον Λεωνßδα να αποκαλεß την ΕλλÜδα, με καημü, χþρα των χαμÝνων ευκαιριþν. 

«Χρüνια ολüκληρα περιÝφερα το μÞνυμα του ΚΚΕεσωτ. και της ΕΑΡ που συναντοýσε -πρÝπει να το πω- και εσωκομματικÝς αντιδρÜσεις: να μÜθουμε να παρÜγουμε περισσüτερα, καλýτερα, πιο ανταγωνιστικÜ, πιο κατÜλληλα για τις καταναλωτικÝς απαιτÞσεις. Να βÜλουμε την ΕλλÜδα να δουλÝψει!... Δεν Ýχω καμιÜ αμφιβολßα πως πρüκειται για χρυσÜφι -γη και Üνθρωποι- που η δεξιοτεχνßα της πολιτεßας κατÜφερε να μετατρÝψει σε κÜρβουνο» (ΑνατρεπτικÜ, 1995).

Μ´αυτÝς τις αγωνßες μπÞκα στο ΠοτÜμι. Γιατß το ΠοτÜμι εßναι το σýμβολο, η ζωντανÞ απüδειξη της ΕλλÜδας που, κüντρα στον καιρü, παρÝμεινε χρυσÜφι, επειδÞ αντιστÜθηκε στην ευκολßα της Þσσονος προσπÜθειας και της μιζÝριας. ΕπειδÞ δοýλεψε ομαδικÜ.

Αυτü το παρÜδειγμα δßνουμε. Αυτüν τον δρüμο δεßχνουμε και στη ζωÞ και στην πολιτικÞ.

Κατανοþ βÝβαια üτι πολλοß σÞμερα, αριστεροß και δεξιοß πολιτικοß και πολßτες, δεν αναγνωρßζουν την αξßα της λογικÞς οýτε τη χρησιμüτητα της συνεννüησης και των συνεργασιþν. Θεωρþ üμως üτι αυτü προκýπτει απü αδυναμßα και φüβο. Απü αδυναμßα να καταβÜλουν το τßμημα του ρεαλισμοý, απü φüβο μÞπως και τσαλακωθεß η ιδεολογικÞ τους αγνüτητα (αριστερÞ Þ δεξιÜ Þ ακραßα) στις συνεργασßες. Απü αδυναμßα τελικÜ διαμüρφωσης συμμαχιþν που θα επιλýουν αντß να πολλαπλασιÜζουν προβλÞματα. ºσως γιατß και η διαιþνιση των προβλημÜτων και του φανατισμοý να εßναι χρÞσιμη. Για τους ßδιους.

Σε üλους αυτοýς αφιερþνω τρεις φρÜσεις που συνÞθιζε να μνημονεýει ο Λεωνßδας, απü τον επικÞδειο του Παναγιþτη Κανελλüπουλου στην κηδεßα του ΜÞτσου Παρτσαλßδη. 

«¹ταν μια στιγμÞ –λÝει ο Κανελλüπουλος πÜνω στο φÝρετρο του αντιπÜλου του- που εσý κι εγþ μποροýσαμε να αλλÜξουμε τη ροÞ των πραγμÜτων και να γλυτþσουμε την ΕλλÜδα απü τον αδελφοκτüνο εμφýλιο. Τüτε, τα Χριστοýγεννα του ‘44, üταν ο Τσþρτσιλ μÜς εßχε καλÝσει üλους σε σýσκεψη. Τüτε κι εσý κι εγþ δειχτÞκαμε αδιÜλλακτοι κι αφÞσαμε να χαθεß η ευκαιρßα της συνεννüησης. ΦανÞκαμε κι οι δυο κατþτεροι της ιστορικÞς στιγμÞς...».