Êïéíü Üñèñï Äéáìáíôïðïýëïõ - ËïâÝñäïõ - Ñáãêïýóç

ÊõñéáêÞ 16 Ïêôùâñßïõ 2011

ΠαραθÝτω σημερινü Üρθρο που Ýδωσαν στη δημοσιüτητα η Υπ.Παιδεßας ¶ννα Διαμαντοποýλου, ο Υπ.Υγεßας ΑνδρÝας ΛοβÝρδος και ο Υπ.Υποδομþν ΓιÜννης Ραγκοýσης:

Στη μεγÜλη οικονομικÞ κρßση που βιþνουμε, συναθροßζονται πολλÝς προûπÜρχουσες «υπο–κρßσεις», με βασικüτερη üλων το συντεχνιασμü και την εκτεταμÝνη, αλλÜ και ιδιüτυπη, ανομßα, σε üλο το φÜσμα της δημüσιας ζωÞς. Για δεκαετßες, μια σειρÜ αποφÜσεων, επιλογþν, κατευθýνσεων, προτεραιοτÞτων και ιεραρχÞσεων δεν υπÞρξαν προúüν δημοκρατικÞς σýνθεσης στην υπηρεσßα του συλλογικοý συμφÝροντος. Αντßθετα,  επρüκειτο για ωμÞ επιβολÞ του κορπορατισμοý, üπως εκφραζüταν μÝσα απü την πρακτικÞ δυναμικþν μειοψηφιþν.  ΟμÜδες πßεσης επιδßωκαν, με το «Ýτσι θÝλω»,  την εξυπηρÝτηση των συμφερüντων συγκεκριμÝνων τμημÜτων της κοινωνßας και διαμüρφωναν, με την ανοχÞ Þ και την εýνοια του πολιτικοý συστÞματος,  στα μÝτρα τους τη δημüσια πολιτικÞ. Το υψηλü κüστος αυτþν των αποφÜσεων για το κοινωνικü σýνολο δεν το προσμετροýσε κανÝνας, διüτι  η μεγÜλη πλειοψηφßα παρÝμενε σιωπηλÞ,  αφοý πρüσκαιρα υπÞρχαν τα περιθþρια του ανεξÝλεγκτου δανεισμοý και το πολιτικü σýστημα Ýκλεινε εýκολες και πÜντως εκλογικÜ προσοδοφüρες συμφωνßες, χωρßς φυσικÜ κανÝνα σχεδιασμü, αλλÜ και την οποιαδÞποτε συνεßδηση των συνεπειþν.  

ΜÝσα απü τÝτοιου εßδους κοινωνικο – πολιτικÝς διεργασßες, και με τη λογικÞ «τα θÝλουμε üλα δικÜ μας», φθÜσαμε στην περιφρüνηση κÜθε Ýννοιας Δικαιοσýνης και δημüσιου συμφÝροντος και στη de facto επιβολÞ του κανüνα: κατÜληψη στο σχολεßο, και ενßοτε καταστροφÞ του, κατÜληψη στο πανεπιστÞμιο, διακοπÞ της λειτουργßας των μÝσων μεταφορÜς, της αποκομιδÞς των σκουπιδιþν και προσβολÞ της δημüσιας υγεßας, κατÜληψη δημüσιων κτηρßων, ακüμη και υπουργεßων, αποκλεισμοß λιμανιþν και αεροδρομßων, και κατÜ τη διÜρκεια της τουριστικÞς περιüδου, πρÜξεις και απειλÝς ακüμη και κατÜ της ζωÞς.  Το σημαντικüτερο üλων δε εßναι, πως αυτÞ η εξαιρετικÜ αντιδημοκρατικÞ και αντικοινωνικÞ «κουλτοýρα» και συμπεριφορÜ, επενδýθηκε με το μανδýα του προοδευτισμοý και της επαναστατικüτητας, για να κρýψει το πραγματικü πρüσωπο του συντεχνιακοý συμφÝροντος. Βαφτßστηκε «κοινωνßα» η κÜθε συντεχνßα, ενþ στην πραγματικüτητα οι κοινωνοß καλοýνταν να πληρþσουν τα αιτÞματα των συντεχνιþν, που μüνιμα και σταθερÜ γßνονταν δεκτÜ. Οι λÝξεις, λοιπüν, Ýχασαν το νüημÜ τους  και επιλογÝς με υψηλü κοινωνικü κüστος εμφανßζονταν μÝσα σε αυτü το ιδιüτυπο «matrix» ως «κοινωνικÝς κατακτÞσεις»,  ενþ στην πραγματικüτητα η χþρα απλÜ δανειζüταν και αργÜ Þ γρÞγορα θα πλÞρωνε «τα σπασμÝνα». Ευθýνες για αυτÞ την κατÜσταση Ýχουμε üλοι!

¹ρθε, üμως, τþρα η þρα  της πληρωμÞς αλüγιστων «κατακτÞσεων» και αλüγιστων εκλογικþν νικþν, στη διÜρκεια της μεταπολßτευσης. Το τßμημα εßναι πολý βαρý. Παρ’ üλα αυτÜ, οι πολιτικοσυνδικαλιστικÝς συστοιχßες  που αναπτýχθηκαν με βÜση το νüμο του «τυφλοý τσαμπουκÜ» και της «ψευδο-αρχÞς» πως κερδßζει üποιος εκβιÜζει πιÝζοντας τους Üλλους συμπολßτες του (π.χ. με την οικονομικÞ καταστροφÞ του εμπορßου στο κÝντρο της ΑθÞνας), εξακολουθοýν να συμπεριφÝρονται σαν να μην συνÝβη τßποτα. Ακüμη δηλαδÞ και σÞμερα, που η ΕλλÜδα αγωνßζεται να μην γονατßσει, εκδηλþνονται αδικαιολüγητες και ακραßες συμπεριφορÝς, οι οποßες κÜποιες φορÝς στρÝφονται ανοικτÜ και κατÜ της Δημοκρατßας. ΜÜλιστα, δεν παραλεßφθηκε, ακüμη μßα φορÜ,  να ακουστοýν Ýως και αιτÞματα για προνομιακÞ-πελατειακÞ μονιμοποßηση συμβασιοýχων, με την καθολικÞ σχεδüν στÞριξη της αντιπολßτευσης. ΥπÜρχει, üμως, σÞμερα μια ποιοτικÞ και ελπιδοφüρος διαφορÜ. ΚÜποιες φορÝς, ακüμη λßγες, η πλειοψηφßα δεν παραμÝνει σιωπηλÞ, αλλÜ παßρνει την κατÜσταση στα χÝρια της. Δημιουργοýν εýλογες ελπßδες τα ανοιχτÜ πανεπιστÞμια, τα ανοικτÜ σχολεßα και τα ανοικτÜ νοσοκομεßα, κüντρα στις σκοπιμüτητες των αποφÜσεων για καταλÞψεις, οι γενναßες δημüσιες παρεμβÜσεις ορισμÝνων ανθρþπων του πνεýματος, καθþς και η στÜση της συντριπτικÞς πλειοψηφßας του ελληνικοý λαοý, που αποδοκßμασε ανοιχτÜ τις απαρÜδεκτες κινητοποιÞσεις του Αυγοýστου, οι οποßες στρÜφηκαν εναντßον του μüχθου των εκατοντÜδων χιλιÜδων εργαζομÝνων στο τομÝα του τουρισμοý. Κανεßς δεν μπορεß να ξεχÜσει τους πολßτες της Ρüδου που Üνοιξαν το λιμÜνι με λουλοýδια στα χÝρια. Οι πολßτες τον Αýγουστο απαßτησαν, κυριολεκτικÜ, η κυβÝρνηση να μην κÜνει πßσω -üπως γινüταν τις τελευταßες δεκαετßες- αλλÜ να εφαρμüσει τις πολιτικÝς της. ΑυτÝς, συνεπþς, οι περιπτþσεις αποτελοýν χαρακτηριστικü παρÜδειγμα της αφýπνισης της κοινωνßας και της αλλαγÞς της νοοτροπßας της. Κι üσο τη θÝση του «δεν βαριÝσαι» παßρνει η συμμετοχÞ στην υπερÜσπιση του δικαιþματος πχ. για μÜθηση, για παροχÞ υπηρεσιþν υγεßας και προστασßα της δημüσιας υγεßας, καθþς και για την ελεýθερη και ανεμπüδιστη κυκλοφορßα των ανθρþπων, τüσο οι ελπßδες θα αυξÜνονται.

Μια κοινωνßα που αγωνιÜ και αναζητεß δημιουργικÝς διεξüδους απü την κρßση, προφανþς και δεν μπορεß  να τα φορτþνει üλα στην αστυνομßα και τους εισαγγελεßς. ΚαμιÜ εισαγγελικÞ Þ αστυνομικÞ ενÝργεια δεν μπορεß να υποκαταστÞσει την κοινωνικÞ αυτενÝργεια. Η μßα δραστηριüτητα, Üλλωστε, συμπληρþνει και στηρßζει την Üλλη. Η μεν κοινωνßα Ýχει υποχρÝωση να υπερασπιστεß τον εαυτü της απü κÜθε επιβολÞ ιδεολογικþν, κομματικþν Þ συντεχνιακþν συμφερüντων, οι δε δημοκρατικÜ νομιμοποιημÝνες κρατικÝς λειτουργßες Ýχουν την υποχρÝωση να ανταποκριθοýν στο κοινωνικü αßτημα  για την τÞρηση της νομιμüτητας.  Δßχως τη στÞριξη των πολιτþν η λειτουργßα του κρÜτους θα συκοφαντηθεß ως αυταρχικÞ και, πÜντως, θα Ýχει περιορισμÝνη αποδοτικüτητα. Και δßχως το κρÜτος και τις λειτουργßες του, η κοινωνßα των πολιτþν δεν θα εßχε νüημα, üποια γνþμη κι αν πλειοψηφοýσε σε αυτÞν.

Η  βουβÞ κοινωνßα και οι φορεßς των κρατικþν λειτουργιþν που Ýκαναν πως δεν βλÝπουν, πρÝπει να περÜσουν οριστικÜ στο παρελθüν. Η απειλÞ της οικονομικÞς χρεωκοπßας Þρθε ως αποτÝλεσμα της χρεωκοπßας των üρων πολιτικÞς και κοινωνικÞς συμβßωσης, που επιβλÞθηκαν τις τελευταßες δεκαετßες και μας Ýσυραν ως εδþ.  Η αυτογνωσßα και η αυτοκριτικÞ εßναι αναγκαßα, αλλÜ üχι ικανÞ προûπüθεση για την αντιστροφÞ της  πορεßας. ΠρÝπει, λοιπüν, να δρÜσουμε αμÝσως.

ΣÞμερα Ýχει καταστεß σαφÝς, πως Þ θα βουλιÜξουμε üλοι μαζß Þ θα σωθοýμε üλοι μαζß. Αυτοß που επιδßδονται σε Üνομες συμπεριφορÝς, üποιο Üλλοθι κι αν χρησιμοποιοýν, στην πραγματικüτητα  διεκδικοýν σωσßβια μüνο για τους εαυτοýς τους και λÝνε σε üλους τους υπüλοιπους να πÜνε να πνιγοýν. Πως θα χαρακτηριζüταν üποιος τη στιγμÞ ενüς πραγματικοý ναυαγßου Ýκανε κÜτι αντßστοιχο; Η απÜντηση δεν θÝλει δεýτερη σκÝψη.  Με Üλλα λüγια, ο συντεχνιασμüς, η δημαγωγßα, ο λαúκισμüς κÜποιων ΜΜΕ, η ανομßα, η κοινωνικÞ ανευθυνüτητα και το πατριωτικü Ýλλειμμα ορισμÝνων εχüντων και κατεχüντων, που σαρþνουν κÜθε Ýννοια Δικαιοσýνης, δεν εßναι απλÜ εκφρÜσεις ανευθυνüτητας, αλλÜ προκλητικÞ επßδειξη ανηθικüτητας. Και ως πρüκληση τÝτοιας μορφÞς αρχßζουν να αντιμετωπßζονται απü μια κοινωνßα των πολιτþν, που ξαναβρßσκει τη φωνÞ της, καθþς και απü μßα συντεταγμÝνη Δημοκρατßα, που ξαναβρßσκει τον αυτοσεβασμü της.

Οι τρεις υπουργοß οι οποßοι υπογρÜφουμε αυτü το κεßμενο, λüγω των αρμοδιοτÞτων μας που αφοροýν βασικοýς τομεßς του δημüσιου χþρου, βιþνουμε κÜθε μÝρα, με μεγÜλη Ýνταση, τα φαινüμενα που εδþ καταγρÜφουμε.  ΠÜρα πολλÝς φορÝς, αλλÜ και σÞμερα, αντιλαμβανüμαστε πως ορισμÝνοι σπρþχνουν τα πρÜγματα πÝραν των ορßων, για να γßνει μακελειü. Πιστεýοντας, πως η Δημοκρατßα δεν θα τολμÞσει και, συνεπþς, θα κÜνουν και πÜλι το δικü τους.  Οι ¸λληνες πολßτες, üμως, γνωρßζουν πως τα δýο χρüνια που πÝρασαν δüθηκαν με επιτυχßα μÜχες για σοβαρÝς διαρθρωτικÝς αλλαγÝς και για τον περιορισμü της κακοδιοßκησης και της σπατÜλης. Οι φορεßς των πελατειακþν σχÝσεων και οι εκπρüσωποι του συντεχνιασμοý υποχþρησαν. Η πλειοψηφßα των πολιτþν στÞριξε με Ýνταση τις αλλαγÝς που Ýγιναν και δεν παρασýρθηκε απü τους δημαγωγοýς. Οι ¸λληνες και οι Ελληνßδες σÞμερα αποτελοýν  την πρþτη γενιÜ μετÜ τον εμφýλιο πüλεμο, που σηκþνει μüνη της τα βÜρη της χþρας και δεν τα μεταφÝρει στις επüμενες γενιÝς. Με Üλλες λÝξεις, οι σýγχρονοι ¸λληνες αντιμετωπßζουν καταπρüσωπα το χρÝος και τα ελλεßμματα της χþρας.

Κατανοοýμε απüλυτα τις τερÜστιες αλλαγÝς στη ζωÞ του κÜθε πολßτη και τα προβλÞματα που δημιουργεß η οικονομικÞ κρßση στα δημüσια αγαθÜ. Παιδεßα, Υγεßα, Δημüσιες ΜεταφορÝς αποτελοýν τον πυρÞνα της κοινωνικÞς συνοχÞς και αλληλεγγýης, τον οποßο, μÝσα στις δραματικÝς αυτÝς περιστÜσεις, θα πρÝπει να υπερασπιστοýμε. Δυστυχþς, üμως, για να βγοýμε στο κοινωνικü ξÝφωτο του μÝλλοντος, πρÝπει να περÜσουμε τις οδýνες του παρüντος. ΚοινωνικÞ ευαισθησßα σÞμερα, σημαßνει να πατÞσουμε γκÜζι και üχι φρÝνο,  Ýτσι þστε να βγοýμε το συντομüτερο απü την κρßση και να επιστρÝψουμε στην ευημερßα. Οι αναστολÝς, οι δισταγμοß, οι καθυστερÞσεις και οι παλινδρομÞσεις τελικÜ στρÝφονται εναντßον των πολιτþν. Γιατß κρατοýν την κοινωνßα και την οικονομßα καθηλωμÝνες στο τÝλμα της κρßσης, της ýφεσης και της διευρυνüμενης φτþχειας. Εχθροß της κοινωνßας σÞμερα εßναι η δημαγωγßα, ο λαúκισμüς, η ατιμωρησßα, ο συντεχνιασμüς, και οι καθυστερÞσεις.

Η ελληνικÞ πολιτεßα, Üρα τüσο το κρÜτος üσο και η κοινωνßα, θα βρει και πÜλι τον εαυτü της. Θα καταφÝρει να ξαναβρεß αυτü που Ýχασε, δηλαδÞ την κλασικÞ για τις προηγμÝνες χþρες δυνατüτητα να συνδυÜζονται αρμονικÜ οι κοινωνικÝς διαμαρτυρßες και συγκροýσεις, με τη λειτουργßα των κλασικþν τομÝων της κοινωνικÞς ζωÞς και του κρÜτους. Η προσπÜθεια, üμως, πρÝπει να συνεχιστεß απü üλους και με μεγαλýτερη Ýνταση. Και βÝβαια, πÝραν απü τις αναμφισβÞτητες επιτυχßες σε διαρθρωτικÝς αλλαγÝς και στο δημοσιονομικü εξορθολογισμü υπÞρξαν λÜθη, παραλεßψεις και κυρßως καθυστερÞσεις. Οι καθυστερÞσεις αυτÝς μας ταλαιπþρησαν και δεν υπÜρχει πια καμßα πολυτÝλεια να τις ανεχτοýμε. Ο συντεχνιασμüς εßναι ο αντßπαλος. ¼πως αντßπαλοι εßναι και üσοι αντιδροýν χλιαρÜ και για το «θεαθÞναι».

ΠρÝπει να γßνει σαφÝς σε üλους, πως η ΕλλÜδα δεν μπορεß να προχωρÞσει δßχως Δικαιοσýνη, εξορθολογισμü των δημοσιονομικþν της και χωρßς τις απαραßτητες μεταρρυθμßσεις. Η πορεßα προς αυτοýς τους στüχους ξεκßνησε και θα ολοκληρωθεß. Τις οδýνες της, βÝβαια, κανεßς δεν θα μπορÝσει να αποφýγει. ¶ρα, üποιος σÞμερα συνεχßζει να σπÝρνει ανÝμους  Þ να κÜνει πως δεν βλÝπει, αýριο θα θερßσει θýελλες και θα σαρωθεß. Η διακοπÞ της λειτουργßας του κρÜτους, στις πιο ευαßσθητες πτυχÝς του, αποτελεß απüπειρα Üμεσης επιδεßνωσης των συνθηκþν και υπονüμευση του αγþνα που διεξÜγει η χþρα και οι πολßτες της. ΑυτÞ την ακýρωση του κρÜτους και των προσπαθειþν της χþρας, στις σημερινÝς τραγικÝς περιστÜσεις, δεν πρÝπει να την επιτρÝψουμε. Το ¸θνος και η Πατρßδα αυτÞ τη στιγμÞ Ýχουν ανÜγκη απü ΠολιτικÞ και ΚοινωνικÞ Συμφιλßωση, ταχýτατη υλοποßηση των δεσμεýσεων και των μεταρρυθμßσεων και προστασßα της Δημοκρατßας. ¹ θα τα κÜνουμε üλα μαζß Þ μας περιμÝνει συμφορÜ.

Ο αγþνας που πρÝπει να δþσουμε εßναι δýσκολος, πρωτüγνωρος  και η διαδρομÞ θα γßνει σε κακοτρÜχαλο δρüμο. Οφεßλουμε να εßμαστε, üμως, üλοι αποφασισμÝνοι για να σπÜσουμε τþρα, χωρßς καμßα καθυστÝρηση, üλα Þ Ýστω τα περισσüτερα μεταπολιτευτικÜ κακþς κεßμενα και, οπωσδÞποτε, τις λογικÝς που φÝρνουν την ΕλληνικÞ Δημοκρατßα να φαßνεται και να εßναι αδýναμη. Δεν μας επιτρÝπεται να κÜνουμε πßσω, δεν Ýχουμε δικαßωμα να υποχωροýμε. Και σε ü,τι αφορÜ τις κρßσιμες επüμενες ημÝρες, üλα τα μÝλη και τα στελÝχη του ΠΑΣΟΚ πρÝπει να δþσουμε ενωμÝνοι τις δýσκολες μÜχες τüσο στη ΒουλÞ üσο και στην κοινωνßα και με την ενüτητÜ μας αυτÞ να εξοπλßσουμε τον Πρωθυπουργü, που θα διαπραγματευτεß την τελικÞ και οριστικÞ λýση για τη χþρα μας , στο πλαßσιο της Ε.Ε.