του Κώστα Κεφαλογιάννη από το prismanews.gr

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Την περασμένη εβδομάδα συζητήθηκε πολύ η απειλή του Σεραφείμ Πειραιώς περί αφορισμού όσων βουλευτών τολμήσουν να ψηφίσουν υπέρ του συμφώνου συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους. Ο σεβάσμιος ιεροκήρυκας της αγάπης (και λίγο του μίσους εδώ που τα λέμε...) πτοήθηκε τόσο από την γενική κατακραυγή ώστε την Τρίτη (03/12) έσπευσε να διατυπώσει την «υπόσχεση» του και γραπτώς! Για να μην έχει κανείς αμφιβολία. Σύμφωνο συμβίωσης ίσον αφορισμός. Απλά, ξεκάθαρα, χριστιανικά.

Δεν θέλω να μπω στην ουσία της αντιπαράθεσης, η οποία στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να αποτελεί καν αντιπαράθεση. Ούτε να αρχίσω να γράφω για τις αδιανόητες σαχλαμάρες που έχουν ακουστεί όλες αυτές τις μέρες από τον Σεραφείμ, τον Άνθιμο και λοιπούς διακεκριμένους ιεράρχες. Απλώς, θέλω να εκφράσω μια απορία που με βασανίζει εδώ και καιρό: Τι ακριβώς προσφέρει πια η Εκκλησία στην ελληνική κοινωνία.

Δεν εννοώ τους αρκετούς φωτισμένους ιερείς σε μοναστήρια, μονές και συνοικιακές εκκλησίες, οι οποίοι μοχθούν καθημερινά για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Εννοώ την επίσημη Εκκλησία. Τι προσφέρει; Έχετε κάποια απάντηση; Διότι προσωπικά τείνω να καταλήξω ότι δεν προσφέρει απολύτως τίποτα.

Για την ακρίβεια κάνει και ζημιά. Το μίσος και ο ρατσισμός στον δημόσιο λόγο της, η πλήρης έλλειψη κατανόησης, οι στρεβλώσεις, οι απειλές, οι εκβιασμοί και η απολύτως αναχρονιστική θεώρηση της πραγματικότητας, κρατούν «κλειδωμένες» στο 1950 τις αντιλήψεις χιλιάδων Ελλήνων πιστών. Και μαζί, κρατούν εγκλωβισμένα τα δειλά πολιτευτάκια που δεν τολμούν ούτε να σκεφτούν να διαφωνήσουν δημοσίως μαζί της.

Σήμερα, με το 2014 προ των πυλών, τις κοινωνίες να αλλάζουν βίαια υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης, τον κόσμο σε βαθιά απελπισία και το μέλλον πιο θολό από ποτέ, η Εκκλησία θα είχε λόγο ύπαρξης μονάχα αν μπορούσε να οραματιστεί και να εμπνεύσει έναν άλλο δρόμο κοινωνικής ανασυγκρότησης. Μέσα από την συντροφικότητα, την ομαδικότητα, το «αγαπάτε αλλήλους». Αυτό, ναι, ενδεχομένως να ήταν χρήσιμο.

Μια  Εκκλησία όμως που φέρεται ως ένας ακόμα μισαλλόδοξος, ρατσιστικός, υπερσυντηρητικός (και βαθύπλουτος) οργανισμός, τι να την κάνουμε; Δυστυχώς, έχουμε ήδη τη Χρυσή Αυγή...