Ìåóóçíßáò ×ñõóüóôïìïò: Íá ìçí ôïõò áöÞóïõìå íá õðïíïìåýóïõí ôçí êïéíùíßá

ÐçãÞ: ÔÏ ÅÈÍÏÓ

ÓÜââáôï 21 Óåðôåìâñßïõ 2013

Να μην τους αφÞσουμε να υπονομεýσουν την κοινωνßα  Απüλυτη καταδßκη στην πολιτικÞ της ΧρυσÞς ΑυγÞς, που δημιουργεß τις προûποθÝσεις για εγκληματικÝς πρÜξεις, üπως η δολοφονßα του Παýλου Φýσσα, διατυπþνει ο μητροπολßτης Μεσσηνßας Χρυσüστομος με συνÝντευξÞ του στο ΕΘΝΟΣ και τον ΠÝτρο Τσþνη

«ΚαταγγÝλλουμε -τονßζει- τις ενÝργειες αυτÝς, που προÝρχονται εξακριβωμÝνα πλÝον απü συγκεκριμÝνο ιδεολογικü χþρο». ΜÜλιστα χρησιμοποιεß και τη φρÜση που, κατÜ τις ΓραφÝς, χρησιμοποßησε ο ΑρχÜγγελος ΜιχαÞλ στη μÜχη που Ýδωσε με τον Εωσφüρο: «Στþμεν καλþς...», δηλαδÞ στεκüμαστε ακλüνητοι, ανυποχþρητοι. Επισημαßνει üτι κýριο μÝλημα πρÝπει να αποτελÝσει αυτÞ τη στιγμÞ η εκτüνωση της κατÜστασης, που εγκυμονεß κινδýνους για την πολιτικÞ ομαλüτητα και την κοινωνικÞ συνοχÞ.

 

Σεβασμιüτατε, πþς σχολιÜζετε το γεγονüς της σφαγÞς ενüς νÝου ανθρþπου;

Τα θλιβερÜ γεγονüτα των τελευταßων ημερþν, με αποκορýφωση τη δολοφονßα ενüς νÝου ανθρþπου, αποτελοýν μια δοκιμασßα των αντοχþν της συνοχÞς της ελληνικÞς πραγματικüτητας και της ενüτητας της ανθρþπινης κοινωνßας, ενþ δεν πρÝπει να ξεχνÜμε üτι ο θÜνατος ενüς ανθρþπου και μÜλιστα ενüς νÝου και δημιουργικοý δεν μπορεß να αποτελεß πλÝον θÝμα μüνο πολιτικü αλλÜ εßναι πρþτιστα κοινωνικü.

Ετσι λοιπüν ολüκληρη η ελληνικÞ κοινωνßα αυτÞ τη στιγμÞ καλεßται να αναλÜβει τις ευθýνες της, üχι μüνο σε αυτü καθαυτü το γεγονüς αλλÜ κυρßως στο ζÞτημα των κοινωνικþν αντοχþν.

 

Η αντßδραση του πολιτικοý κüσμου συνÜδει με το μÝγεθος του εγκλÞματος; Επικßνδυνη η πüλωση

Δυστυχþς, ακüμη και αυτÞν την πολý ευαßσθητη στιγμÞ και κρßσιμη þρα, κÜποιοι, ευτυχþς üχι üλοι, αλλÜ αρκετοß και αρκετÜ προβεβλημÝνοι προσπαθοýν να αποπροσανατολßσουν την κοινÞ γνþμη και να χρησιμοποιÞσουν τον θÜνατο ενüς νÝου, ως μια ακüμη κßνηση στην πολιτικÞ σκακιÝρα της εξουσßας. Αντß ο λüγος τους να εßναι ενωτικüς, συνεκτικüς και συναινετικüς, ειρηνικüς και λüγος ευθýνης, γßνεται καταγγελτικüς και λüγος πüλωσης, εριστικüς και λüγος αντεγκλÞσεων, προσπαθþντας με τον τρüπο αυτüν να κομματιÜσουν ακüμη μια φορÜ την ελληνικÞ κοινωνßα.

Αντß ο λüγος τους να εßναι λüγος αποφüρτισης, εκτüνωσης και καταστολÞς, πυροδοτεß και υποκινεß καταστÜσεις ακραßες, οι οποßες κατÜ το παρελθüν Üλλαξαν την ιδιοπροσωπßα της ελληνικÞς κοινωνßας.

Αντß να επιλÝγουν τη σιωπÞ της αυτοκριτικÞς και της αυτοκυριαρχßας, μÝσα απü την υιοθÝτηση Ýργων και κινÞσεων τÝτοιων που δεν οδηγοýν στην πüλωση, επιλÝγουν ακραßες πολιτικÝς και διχαστικÝς τοποθετÞσεις.

Και γιατß üλα αυτÜ; Για να τιμÞσουμε την απþλεια ενüς νÝου ανθρþπου; Για να αφυπνßσουμε τον κοινü πολßτη αυτÞς της χþρας; Για να αποδþσουμε ευθýνες σ' αυτοýς που εßναι παγκοßνως γνωστü; Σ' αυτοýς οι οποßοι τις αποδÝχονται Ýστω και αν δεν μποροýν να το ομολογÞσουν;

 

Τι ζητÜει κατÜ τη γνþμη σας η ελληνικÞ κοινωνßα, οι απλοß πολßτες;

ΑυτÞ τη στιγμÞ αυτü που ζητÜ η ελληνικÞ κοινωνßα και το αßσθημα του απλοý πολßτη εßναι η ýφεση, η εκτüνωση, η καταστολÞ και απαιτεß απü üλους μας Ýναν αγþνα για την πραγμÜτωση üλων αυτþν και τη διατÞρηση της εσωτερικÞς ενüτητας, ειρÞνης και συνοχÞς.

Δεν θα πρÝπει να αφÞσουμε üλοι εμεßς Ýναν εσωτερικü εχθρü ξÝνο προς την ανθρþπινη κοινωνßα να γßνει πρüβλημα εσωτερικü της ßδιας της κοινωνßας και να υπονομεýσει τη συνοχÞ μας και την αλληλεγγýη.

 

ΑνÜληψη πρωτοβουλιþν

ΑυτÞ τη στιγμÞ δεν εßναι ο χρüνος για απüδοση ευθυνþν αλλÜ εßναι ο καιρüς της υπεýθυνης ανÜληψης πρωτοβουλιþν και πνεýματος αυτοκριτικÞς, προκειμÝνου üλοι μαζß ενωμÝνοι και üχι διχασμÝνοι, αλληλÝγγυοι και üχι διασπασμÝνοι να πορευθοýμε για την κατÜκτηση και επßτευξη του επιδιωκüμενου σκοποý, που δεν εßναι Üλλος απü Ýνα καλýτερο μÝλλον της πατρßδος μας και των πολιτþν της, αντÜξιο προς την ιστορßα και τον πολιτισμü της.

Το πρüβλημα πλÝον δεν εßναι πολιτικü, Ýγινε Üμεσα κοινωνικü, και μÜλιστα αγγßζει τα üρια της ανθρþπινης ζωÞς και αμφισβητεß την ελευθερßα και την αξιοπρÝπεια του ανθρωπßνου προσþπου.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ

 

Εßναι η þρα της εκτüνωσης και της ανθρωπιÜς. Οι ηγÝτες πολιτικοß και θρησκευτικοß, τι ρüλο πρÝπει να παßξουν σε αυτÞν την κρßση;

ΠρÝπει να εμπνεýσουμε τον λαü, να τον καθοδηγÞσουμε, να τον προτρÝψουμε, να τον κατευθýνουμε, üχι σε βßαιους τρüπους εκτüνωσης και αγþνες βßαιης αλληλοεξüντωσης, γιατß «η βßα γεννÜ βßα», αλλÜ να προβÜλουμε και να αναδεßξουμε τα στοιχεßα εκεßνα που δομοýν την ανθρþπινη κοινωνßα και τα οποßα εξωτερικεýονται μÝσα απü την αντοχÞ, την υπομονÞ, την ηρεμßα, τη σιωπÞ, τη σýνεση, τη θυσßα, προπαντüς τη θυσßα σε ιδεολογικÝς προκαταλÞψεις και σε ικανοποßηση χρησιμοθηρικþν επιδιþξεων.

 

Συναßνεση

Η ειρηνικÞ επικοινωνßα και η διαλεκτικÞ συμβßωση καλλιεργοýν τη συναßνεση, την ενüτητα, τη συνοχÞ και την ανοχÞ.

Αντßθετα κÜθε βßαιη, εγκληματικÞ Þ δολοφονικÞ συμπεριφορÜ οδηγεß σε αδιÝξοδα κοινωνικÜ, πολλÝς φορÝς μÜλιστα με ανεξÝλεγκτες συνÝπειες.

Δεν εßναι, λοιπüν, η στιγμÞ απλþς της καταδßκης μüνον, εßναι κυρßως η þρα της εκτüνωσης, της ýφεσης και της ανθρωπιÜς.

ΚανÝνας δεν μπορεß να αδιαφορÞσει απÝναντι στη δολοφονßα ενüς νÝου ανθρþπου, δεν δικαιοýται, üμως, και κανÝνας να εκμεταλλευτεß πολιτικÜ αυτü καθαυτü το γεγονüς þστε να διχÜσει και να καταστρÝψει.

ΚαταγγÝλλουμε τις ενÝργειες αυτÝς που προÝρχονται εξακριβωμÝνα πλÝον απü συγκεκριμÝνο ιδεολογικü χþρο και συγχρüνως τονßζουμε: «Στþμεν καλþς, στþμεν μετÜ φüβου».