Áí êáôáññåýóåé ôï åõñþ èá öôáßåé ç Ãåñìáíßá

Η αλÞθεια για τα χρÝη, απü γερμανικÜ χεßλη

ΔευτÝρα 04 Ιουλßου 2011

O γερμανüς χριστιανοδημοκρÜτης πρþην υπουργüς Οικονομικþν ΤÝο ΒÜιγκελ αγαπÜ τις μαθηματικÜ καθαρÝς διατυπþσεις. Αν και Βαυαρüς, μιλÜει με πρωσικÞ ακρßβεια. Αυτü Ýκανε και το 1998 στο θÝμα της τÞρησης του κριτηρßου του ΜÜαστριχτ που βÜζει üριο 3% στο Ýλλειμμα του κρατικοý προûπολογισμοý. «Πþς εννοεßτε το 3%;» τον ρþτησε δημοσιογρÜφος. «¼ταν λÝω 3% εννοþ 3%» απÜντησε εκεßνος. «Οýτε χιλιοστü παραπÜνω». ΠÝντε χρüνια αργüτερα, το 2003, η Γερμανßα Þταν η πρþτη χþρα της ευρωζþνης που υπερÝβαινε κατÜ πολý το περßεργο αυτü κριτÞριο. Η υπÝρβαση ωστüσο δεν της στοßχισε πολλÜ: μαζß με τη Γαλλßα, που εßχε επßσης λερωμÝνη τη φωλιÜ της, «κουκοýλωσε» εýκολα το θÝμα. Η μüνη ποινÞ εναντßον της Þταν μια μομφÞ απü τις ΒρυξÝλλες - απü πρüστιμο οýτε ευρþ.

«Η Γερμανßα εßναι, σε θÝματα χρεþν, ο μεγαλýτερος αμαρτωλüς του εικοστοý αιþνα» λÝει ο ιστορικüς της Οικονομßας Αλμπρεχτ Ριτσλ. Και η αμαρτßα της δεν Þταν μßα και μοναδικÞ, αλλÜ διπλÞ και τριπλÞ. Η πρþτη διαπρÜχθηκε την εποχÞ του ΜεσοπολÝμου, üταν η χþρα αυτÞ ζοýσε σχεδüν αποκλειστικÜ με δανεικÜ κυρßως απü τις ΗνωμÝνες Πολιτεßες- με αποτÝλεσμα, το 1931, üταν Þρθε το παγκüσμιο οικονομικü κραχ, να συμπαρασýρει και τη χþρα αυτÞ στην οικονομικÞ καταστροφÞ. Ακολοýθησε η χρεοκοπßα του 1945. Η Γερμανßα κατüρθωσε τüτε να ορθοποδÞσει μüνο χÜρη σε νÝα τερÜστια εμβÜσματα απü τις ΗΠΑ, τα οποßα αποδεßχθηκαν εκ νÝου «δανεικÜ και αγýριστα».

¼πως γρÜφει το «ΒÞμα» την ΚυριακÞ, 26 Ιουνßου 2011, η πιο «μουλωχτÞ» αλλÜ και πιο σκανδαλþδης χρεοκοπßα συνÝβη üμως το 1990, üταν η συνθÞκη «4+2» για την επανÝνωση της Γερμανßας δεν πÞρε τη μορφÞ, üπως προβλÝπει το ΔιεθνÝς Δßκαιο, συνθÞκης ειρÞνης. ¸τσι παρακÜμφθηκε η Συμφωνßα του Λονδßνου απü το 1953, που προÝβλεπε την καταβολÞ αποζημιþσεων στις κατεχüμενες χþρες κατÜ τον Β´ Παγκüσμιο Πüλεμο αμÝσως μετÜ τη σýναψη τÝτοιας συνθÞκης. ¸τσι η Γερμανßα παρακρÜτησε απü τους δικαιοýχους ποσÜ πολλþν τρισεκατομμυρßων ευρþ. Αν οι ¸λληνες και οι Üλλοι κατεχüμενοι λαοß «απαιτοýσαν σοβαρÜ τις αποζημιþσεις, θα πρÝπει να πληρþσουμε» λÝει χαρακτηριστικÜ ο Ριτσλ. «Και τüτε θα μας πÜρουν και τα σþβρακα».

Το συμπÝρασμÜ του: ΙστορικÜ, η Γερμανßα εßναι τüσο «φαλιρισμÝνη» þστε να μη δικαιολογεßται με τßποτε το τουπÝ που παßρνει σÞμερα Ýναντι χωρþν που απειλοýνται απü χρεοκοπßα. «Σε σýγκριση με τα γερμανικÜ χρÝη του παρελθüντος, τα ελληνικÜ εßναι «peanuts» (σ.σ.: «στραγÜλια) » λÝει.

«Ποιος εßναι ο Ýνοχος, αν το ευρþ ναυαγÞσει;» διερωτÜται ο δημοσιολüγος Ντιρκ Μßλερ στο περιοδικü «Der Spiegel». Η απÜντησÞ του: «Η Γερμανßα!». Και αυτü επειδÞ η κυβÝρνησÞ της δεν κατανοεß προφανþς την ευθýνη της Ýναντι της Ευρþπης.

«Αν το κοινü ευρωπαúκü νüμισμα ναυαγÞσει, αυτüς που θα διαπομπευθεß θα εßναι η Γερμανßα ως εκεßνο το Ýθνος που θα μποροýσε να σþσει το ευρþ, δεν το Ýκανε üμως για ιδιοτελεßς λüγους» καταλÞγει το Üρθρο. «Η ζημιÜ που θα προκýψει δεν μπορεß να ζυγισθεß με χρÞμα».

Την αντßστροφη πτυχÞ του θÝματος ανακßνησε ο πρþην πρüεδρος της Γερμανßας Ρßχαρντ φον ΒαúτσÝκερ με Üρθρο στο ταμπλüιντ «Βild-Ζeitung», στο οποßο τα βÜζει με εκεßνους που λοιδοροýν τους «τεμπÝληδες» ¸λληνες. «Τι εßναι αυτü που μας δßνει τÝτοιο δικαßωμα;» γρÜφει. «Θα τα καταφÝρναμε καλýτερα αν Þμασταν εμεßς στη θÝση τους;».