Ç ÐñùôïìáãéÜ êáé ôá Ýèéìá ôçò
 

Βασßλης Φουρτοýνης: δÜσκαλος, αναπληρωματικüς Αιρετüς ΑΠΥΣΠΕ ΑττικÞς, Αντιπρüεδρος Συλλüγου Εκπ/κþν «Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ»

ÓÜââáôï 30 Áðñéëßïõ 2011

Ιστορßα πρωτομαγιÜς

ΠεριγραφÞ: cebcceb1cf851Η ΠρωτομαγιÜ εßναι απü τις ελÜχιστες γιορτÝς χωρßς θρησκευτικü περιεχüμενο που Ýχουν διατηρηθεß ως τις μÝρες μας και Ýχει τις ρßζες της στην αρχαιüτητα. Εßναι η πρþτη ημÝρα του ΜαÀου και η γιορτÞ της ¶νοιξης

Ο ΜÜιος, σýμφωνα με την παρÜδοση, πÞρε το üνομÜ του απü τη ρωμαúκÞ θεüτητα Maia (ΜÜγια), η οποßα ονομÜστηκε Ýτσι απü την ελληνικÞ λÝξη Μαßα που σημαßνει τροφüς και μητÝρα.

Η ΜÜγια ταυτßστηκε με την Ατλαντßδα νýμφη Μαßα, τη μητÝρα του ΕρμÞ στον οποßο αφιερþθηκε ο μÞνας ΜÜιος.

Ο ΜÜιος εßναι ο 5ος μÞνας του χρüνου, ο οποßος αντιστοιχεß στον αρχαßο μÞνα Θαργηλßωνα που γιορταζüταν με τα περßφημα Ανθεσφüρια. ¹ταν αφιερωμÝνος στη θεÜ της γεωργßας ΔÞμητρα και την κüρη της Περσεφüνη, που τον μÞνα αυτüν βγαßνει απü τον ¶δη κι Ýρχεται στη γη. ΓιορτÝς γßνονταν και στην αρχαßα Ρþμη που τις Ýλεγαν "ροσýλλια" τις οποßες διατÞρησαν και οι Βυζαντινοß αυτοκρÜτορες.

Για τη λαúκÞ αντßληψη, στο μÞνα ΜÜιο συνυπÜρχουν οι ιδιüτητες του καλοý και του κακοý, της αναγÝννησης και του θανÜτου και συγκεντρþνονται την πρþτη του ημÝρα, την ΠρωτομαγιÜ.

Ο εορτασμüς της ΠρωτομαγιÜς σηματοδοτεß την τελικÞ νßκη του καλοκαιριοý απÝναντι στον χειμþνα, την κατßσχυση της ζωÞς επß του θανÜτου και Ýχει ρßζες που ανÜγονται σε προχριστιανικÝς αγροτικÝς λατρευτικÝς τελετÝς για τη γονιμüτητα των αγρþν και, κατ' επÝκταση, και των ζþων και των ανθρþπων.

Η αρχαιüτατη γιορτÞ της ΠρωτομαγιÜς συνεχßστηκε στο διÜβα των αιþνων με επισημüτητα και με διÜφορες μορφÝς και εκδηλþσεις. Μßα απü τις παλαιüτερες γιορτÝς Þταν τα ΑνθεστÞρια, η γιορτÞ των λουλουδιþν, η πρþτη επßσημη γιορτÞ ανθÝων των ΕλλÞνων.

 

Τα ΑνθεστÞρια

 Τα ΑνθεστÞρια, κατÜ τη διÜρκεια των οποßων πομπÝς με κανηφüρες που Ýφερναν Üνθη βÜδιζαν με μεγαλοπρÝπεια προς τα ιερÜ, ιδρýθηκαν πρþτα στην ΑθÞνα και Ýπειτα πÞραν πανελλÞνια μορφÞ, αφοý διαδüθηκαν και σ Üλλες πüλεις της ΕλλÜδος. Σýμφωνα με το μýθο, στα ΑνθεστÞρια «ανασταινüταν» ο… σκοτωμÝνος θεüς ΕυÜνθης, επßθετο του Διüνυσου, απü το χυμÝνο αßμα του οποßου φýτρωσε η Üμπελος.

¼ταν οι Ρωμαßοι κατÜκτησαν την ΕλλÜδα, η γιορτÞ της ΠρωτομαγιÜς, δεν Ýπαψε να υπÜρχει αλλÜ εμπλουτßστηκε γιατß και οι δýο λαοß πßστευαν, üτι τα λουλοýδια αντιπροσωπεýουν την ομορφιÜ των θεþν και φÝρνουν δýναμη, δüξα , ευτυχßα και υγεßα.

Με το πÝρασμα των αιþνων, η αρχικÞ Ýννοια της ΠρωτομαγιÜς αλλοιþθηκε και επιβßωσαν Ýθιμα ως απλÝς λαúκÝς γιορτÝς ( περιφορÜ δÝντρων, πρÜσινων κλαδιþν Þ στεφÜνων με λουλοýδια, ανακÞρυξη του βασιλιÜ Þ της βασßλισσας του ΜÜη, χορüς γýρω απü Ýνα δÝντρο Þ Ýνα στολισμÝνο κοντÜρι-γαúτανÜκι).

Η ΠρωτομαγιÜ εßναι μßα απü τις ελÜχιστες γιορτÝς, χωρßς θρησκευτικü περιεχüμενο, με εκδηλþσεις που απαντþνται στον λαúκü πολιτισμü πολλþν ευρωπαúκþν λαþν, οι οποßες Ýχουν διατηρηθεß ως τις μÝρες μας.

 

 

 

 

 

Τα ΘαργÞλια

 Τα ΘαργÞλια Þταν κυρßως αγροτικÞ γιορτÞ. Στη διÜρκειÜ της γινüταν προσφορÜ των πρþτων καρπþν της νÝας συγκομιδÞς στους θεοýς, ουσιαστικÜ ακÜμωτων ακüμη, αφοý τη γιüρταζαν πριν απü τον θερισμü. Με τÝτοιες πρÜξεις ο Üνθρωπος Þθελε να ευχαριστÞσει το θεßο για üσα του πρüσφερε και να ζητÞσει τη συνÝχιση της εýνοιÜς του. Ωστüσο το üτι συμπεριλÜμβανε στο πρüγραμμÜ της και μια σκοτεινÞ καθαρτÞρια τελετÞ η üλη γιορτÞ Þταν αφιερωμÝνη στον Απüλλωνα, τον θεü της κÜθαρσης δεßχνει üτι ξεπερνοýσε τον αγροτικü χαρακτÞρα και προσÝγγιζε ακüμη και τον χþρο της μαγεßας.

Πιο συγκεκριμÝνα, στη διÜρκεια της γιορτÞς επÝλεγαν Ýνα Þ δýο περιθωριακÜ Üτομα, τους γνωστοýς «φαρμακοýς» Þ τα «καθÜρματα» των πηγþν και κτυπþντας και πετροβολþντας τα, τα απομÜκρυναν ως αποδιοπομπαßους τρÜγους Ýξω απü τα üρια της πüλης τους. ΜερικÝς φορÝς μÜλιστα αναφÝρεται και θανÜτωση των «καθαρμÜτων» (= των θυμÜτων της κÜθαρσης!). Ο καθαρμüς ως προûπüθεση για να εßναι πλοýσια η νÝα σοδειÜ και γενικÜ για να Ýχει επιτυχßα κÜθε νÝα αρχÞ εßναι πολý γνωστüς σε πρωτüγονες κοινωνßες και üχι μüνον.

Το πρÜσινο κλαδß με τα φýλλα του συμβüλιζε τη ζωÞ και την ανανÝωσÞ της και υποτßθεται üτι χÜριζε στον κÜτοχü του υγεßα, καλÞ τýχη, ειρÞνη, ευτυχßα και ευφορßα. ΑνÜλογο συμβολισμü πρÝπει πιθανüν να δοýμε και στο ðñùôïìáãéÜôéêï óôåöÜíé, ο οποßος στις μÝρες μας δýσκολα μπορεß να ανιχνευτεß, αφοý για μας το στεφÜνι αυτü δεν αποτελεß ßσως τßποτε περισσüτερο απü μια ωραßα και εýοσμη Üνθινη σýνθεση. Μπορεß οι αρχαßοι θεοß και οι ειδωλολατρικÝς δοξασßες να Ýχουν απü καιρü σβÞσει, ωστüσο ορισμÝνα δρþμενα που σχετßζονταν με αυτÜ εμφανßζουν αξιοθαýμαστη αντοχÞ στον χρüνο.

ΑλλÜ δεν εßναι μüνον το μαγιÜτικο κλαδß που βεβαιþνει για τη σχÝση ανÜμεσα στον προχριστιανικü και χριστιανικü ΜÜιο. Σε πολλÝς χþρες που γνþρισαν ρωμαιοκρατßα, üπως η ΕλλÜδα, υπÜρχει μια προκατÜληψη για τον μÞνα αυτüν, που γενικÜ θεωρεßται μιαρüς. ¸τσι, π.χ., πιστεýουν üτι οι γÜμοι που γßνονται στη διÜρκειÜ του εßναι καταδικασμÝνοι σε αποτυχßα. Το ßδιο ακριβþς συνÝβαινε και στην αρχαßα Ρþμη. Στην εποχÞ μας για την αντßληψη αυτÞ προβÜλλεται συνÞθως η δικαιολογßα üτι ο ΜÜιος δεν μπορεß να εßναι ευνοúκüς για τους νεüνυμφους αφοý πρüκειται για μÞνα κατÜ τη διÜρκεια του οποßου Ýχουν οργασμü οι συμπαθητικοß γÜιδαροι! Ωστüσο ο αρχικüς λüγος της «απαγüρευσης» αυτÞς εßναι πιθανüτατα τα Λεμοýρια (Lemuria), μια πÝνθιμη οικογενειακÞ γιορτÞ των Ρωμαßων, που τη γιüρταζαν στις 9, 11 και 13 ΜαÀου. Σýμφωνα με τις δοξασßες των αρχαßων και üχι μüνον, τα πνεýματα των νεκρþν επανÝρχονται σε τακτÜ χρονικÜ διαστÞματα στη γη και μποροýν να βλÜψουν τους ζωντανοýς. Ετσι η κÜθε οικογÝνεια üφειλε να φροντßζει για την περιποßηση και το καλüπιασμα των δικþν της νεκρþν. Ενας μÞνας που Þταν αφιερωμÝνος στον παγερü κüσμο των νεκρþν σßγουρα δεν Þταν ο καταλληλüτερος για να ακουστεß ο υμÝναιος, το γαμÞλιο τραγοýδι.

 

ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Το πρωτομαγιÜτικο στεφÜνι

ΠεριγραφÞ: pro1¸να απü τα πιο γνωστÜ Ýθιμα που εξακολουθεß να μας συνδÝει με την παραδοσιακÞ ΠρωτομαγιÜ, μια γιορτÞ της Üνοιξης και της φýσης με πανÜρχαιες ρßζες, εßναι το πρωτομαγιÜτικο στεφÜνι.

Ο εορτασμüς της ΠρωτομαγιÜς συνδÝεται με την ανθρþπινη χαρÜ για την Üνοιξη και τη βλÜστηση. Απüτοκο των δοξασιþν αυτþν εßναι το μαγιÜτικο στεφÜνι που φτιÜχνεται απü διÜφορα Üνθη και καρποýς και κρεμιÝται στην πüρτα των σπιτιþν.

Το μÜζεμα των λουλουδιþν για το πρωτομαγιÜτικο στεφÜνι, ενισχýει στη σημερινÞ εποχÞ τις σχÝσεις του ανθρþπου με τη φýση, απü την οποßα οι περισσüτεροι Üνθρωποι Ýχουν απομακρυνθεß λüγω του τρüπου ζωÞς των σýγχρονων πüλεων.

Στα μÝρη της ΜικρÜς Ασßας, σε κÜθε στεφÜνι Ýβαζαν, εκτüς απü λουλοýδια, Ýνα σκüρδο για τη βασκανßα, Ýνα αγκÜθι για τον εχθρü κι Ýνα στÜχυ για την καλÞ σοδειÜ. Το μαγιÜτικο στεφÜνι στüλιζε τις πüρτες των σπιτιþν ως του Αú - Γιαννιοý του ΘεριστÞ και τüτε, το καßγανε στις φωτιÝς του αγßου.

Στα ΔωδεκÜνησα, μαζεýουν Ýνα λουλοýδι που το λÝνε "ανοιχτομÜτη" και πιστεýουν πως üποιος το Ýχει εßναι πÜντα γερüς και τυχερüς.

 

Το αμßλητο νερü

Σε νησιÜ του Αιγαßου την ΠρωτομαγιÜ, τα κορßτσια σηκþνονταν την αυγÞ και Ýπαιρναν μαζß τους τα λουλοýδια, που εßχαν μαζÝψει απü την παραμονÞ και πÞγαιναν στα πηγÜδια να φÝρουν το «αμßλητο νερü» (αμßλητο γιατß το κουβαλοýσαν χωρßς να μιλοýν). ¼ταν το Ýφερναν στο σπßτι, πλÝνονταν üλοι με αυτü.

 

Η ΠρωτομαγιÜ των αγροτþν

Οι αγρüτες φτιÜχνουν το ΜÜη τους με πρασινÜδες, καρποýς, σκüρδο για τη βασκανßα και αγκÜθι για τον εχθρü.

Στις περιοχÝς της Σμýρνης, την παραμονÞ της ΠρωτομαγιÜς, οι αγρüτες πÞγαιναν στην εξοχÞ, για να κüψουν οτιδÞποτε εßχε καρπü: σιτÜρι, κριθÜρι, σκüρδα, κρεμμýδια, κλαδιÜ συκιÜς με τα σýκα, κλαδιÜ αμυγδαλιÜς με τα αμýγδαλα, κλαδιÜ ροδιÜς με τα ρüδια.

Στην ΑγιÜσο της ΛÝσβου, φτιÜχνουν στεφÜνια απü üλα τα λουλοýδια και βÜζουν μÝσα "δαιμοναριÜ", Üγριο χüρτο με πλατιÜ φýλλα και κßτρινα λουλοýδια για να δαιμονßζονται οι γαμπροß.

Στη ΣÝριφο, απü το βρÜδυ της παραμονÞς, κρεμοýν στην πüρτα Ýνα στεφÜνι απü λουλοýδια τσουκνßδες, κριθÜρι και σκüρδο.

 

Το Μαγιüξυλο

Σε χωριÜ της ΚÝρκυρας, οι κÜτοικοι περιφÝρουν Ýναν κορμü κυπαρισσιοý, σκεπασμÝνο με κßτρινες μαργαρßτες που γýρω του Ýχει Ýνα στεφÜνι με χλωρÜ κλαδιÜ.

Με το μαγιüξυλο αυτü, οι νÝοι εργÜτες ντυμÝνοι με κÜτασπρα παντελüνια και πουκÜμισα και κüκκινα μαντÞλια στο λαιμü βγαßνουν στους δρüμους, τραγουδþντας το ΜÜη.

 

Το ΠÞδημα της φωτιÜς

ΝÝοι και γυναßκες μεγÜλης ηλικßας μαζεýονται την παραμονÞ της ΠρωτομαγιÜς, μüλις δýσει ο Þλιος και ανÜβουν φωτιÝς με ξερÜ κλαδιÜ που Ýχουν συγκεντρþσει αρκετÝς μÝρες πριν. ¼σο η φωτιÜ εßναι αναμμÝνη οι γυναßκες χορεýουν κυκλικοýς χοροýς γýρω απü τη φωτιÜ και τραγουδοýν παραδοσιακÜ τραγοýδια για την ΠρωτομαγιÜ.

Τα νÝα παιδιÜ, αφοý βρÝξουν τα μαλλιÜ και τα ροýχα τους, πηδοýν πÜνω απü τις φωτιÝς σαν μßα συμβολικÞ πρÜξη που αποσκοπεß στο να διþξει τον χειμþνα και την αρρþστια. Στην συνÝχεια üλοι παßρνουν Ýναν δαυλü απü φωτιÜ και την πηγαßνουν στο σπßτι τους για να φýγουν üλα τα κακÜ.

ΥπÜρχουν και Üλλα πολλÜ Ýθιμα της ΠρωτομαγιÜς που γιορτÜζονται σε διÜφορα μÝρη της ΕλλÜδας: το Μαγιüπουλο, το οποßο ονομÜζουν ακüμα ΦουσκοδÝνδρι Þ Ζαφεßρη, γιορτÜζεται στην ¹πειρο και στη Θεσσαλßα, το Ýθιμο του ΚλÞδωνα (εßδος λουλουδιοý) στο δÞμο Κüζιακα, το Ýθιμο της πιπεργιÜς στην Εýβοια, τα Ξüρκια της ΠρωτομαγιÜς για το διþξιμο των φιδιþν στην ¹πειρο, κ.λπ.

 

ΠρωτομαγιÜ στην ΕλλÜδα μÝσα απü την καταγεγραμμÝνη λαογραφßα

¼πως καταγρÜφει ο λαογρÜφος μας Γ.Α. ΜÝγας ("ΕλληνικÝς γιορτÝς και Ýθιμα της λαúκÞς λατρεßας")

 

Στην ΠÜργα

«στην ηρωικÞ ΠÜργα, απü το πρωß της ΠρωτομαγιÜς τα παιδιÜ εγýριζαν τα σπßτια και τραγουδοýσαν το τραγοýδι του ΜαÀου, στεφανωμÝνα με λουλοýδια και κρατþντας στα χÝρια τους μεγÜλους κλþνους πορτοκαλιÜς Þ νεραντζιÜς, γεμÜτους Üνθη.»

 

Στην ΚÝρκυρα

«Στην ΚÝρκυρα περιφÝρουν κορμü τρυφεροý κυπαρισσιοý, ßσιου και φουντωτοý τον Ýχουν σκεπασμÝνο με κßτρινες μαργαρßτες και Üλλα Üνθη, του κρεμοýνε κι Ýνα στεφÜνι απü τα χλωρÜ κλαδιÜ του δÝνουνε μεταξωτÜ μαντßλια, ζουνÜρια και κορδÝλες απü το στεφÜνι τÝλος κρεμÜνε φροýτα και χορταρικÜ πρþιμα..»

 

Στον ¶γιο ΛαυρÝντιο του Βüλου

«Αλλοý, üπως στον Üγιο ΛαυρÝντιο του Βüλου, ο ΜÜης ενσαρκþνεται στο Μαγιüπουλο, Ýνα παιδß στολισμÝνο με λουλοýδια χορüς απü προσωπιδοφüρους το συνοδεýουν τραγουδþντας τα ΜαγιÜπριλα τραγοýδια τους στους δρüμους του χωριοý, ενþ χορεýει το Μαγιüπουλο.»

 

Στη Ναýπακτο

«Στη Ναýπακτο το Μαγιüπουλο το συντροφεýουν γÝροι φουστανελÜδες βαστþντας στο Ýνα χÝρι κουδοýνια στολισμÝνα με ανθισμÝνη ιτιÜ.

 

Στο Ξηροχþρι Ευβοßας»

«Το Ýθιμο το βρßσκουμε και στο Ξηροχþρι Ευβοßας, συνδιασμÝνο με την παρÜκληση για βροχÞ. Εκεß Ýνας χωρικüς, ντυμÝνος σ' üλο του το σþμα με λουλοýδια και κλαδιÜ ελιÜς, καρυδιÜς και Üλλων δÝντρων, λÝγεται ΠιπεριÜ. »

 

Στην ΠορταριÜ

«Στην ΠορταριÜ (πριν απü 80 περßπου χρüνια) την ΠρωτομαγιÜ μεταμφιÝζοντο πÝντε πρüσωπα: το κορßτσι, ο γιανßτσαρος, üλο Üρματα κι ασÞμι, ο γιατρüς με το ψηλü φρÜγκικο καπÝλο και δυο Üλλα πρüσωπα. ΠÞγαιναν εν πομπÞ ανÜ το χωρßον και στην πλατεßα Üρχιζε η παρÜστασις. Ο γιανßτσαρος εδοκßμαζε να κλÝψει το κορßτσι' το κορßτσι απ'την τρομÜρα του πÝφτει λιγωμÝνο. Ακολουθοýν μοιρολüγια και κοπετοß. Ο γιατρüς ανασταßνει την κοπÝλα. Ακολουθοýν χοροß, τραγοýδια και χαρÝς.

 

Στο Τρßκερι της Θεσσαλßας

Επßσης üπως γρÜφει η Μαρßα ΜιχαÞλ-ΔÝδε ("ΓιορτÝς-Ýθιμα και τα τραγοýδια τους")

«Την ημÝρα της ΠρωτομαγιÜς, η Τρικεριþτισσα γυναßκα του βαρκÜρη, θα φτιÜξει μια ανθοδÝσμη και θα την προσφÝρει στον Üντρα της. Αυτüς με τη σειρÜ του, θα την προσφÝρει στη βÜρκα του που τον περιμÝνει στο γιαλü. Μα η σημασßα του λουλουδιοý, δε δηλþνεται μüνο Ýτσι. Οι κοπÝλλες Ýχουν τη σειρÜ τους το απüγευμα. ΦορÜνε τα καλÜ τους που τα ταυτßζουν σε Ýνα θαυμÜσιο ψυχολογικü κρßκο με την üμορφη και πλοýσια τοπικÞ τους φορεσιÜ. Θα μαζÝψουνε λουλοýδια στις πλαγιÝς και τα πλατþματα των αγρþν κι ýστερα κρατþντας λουλοýδια θα κατÝβουν στην πλατεßα του χωριοý τους να χορÝψουν. Η πρþτη του χοροý δε θ'αποχωριστεß την ανθοδÝσμη της και θα δηλþνει Ýτσι ολüκληρος ο χορüς την πραγματικÞ του Ýννοια. Τον θαυμασμü, την αγÜπη, την τιμÞ στο ΜÜη»

 

ΠρωτομαγιÜ και ΒυζÜντιο

Τα βυζαντινÜ χρüνια στην Κωνσταντινοýπολη πραγματοποιοýνταν ειδικÞ τελετÞ στο ΣτÜδιο της πüλης με την παρουσßα του αυτοκρÜτορα στη διÜρκεια της οποßας ο λαüς υποδεχüταν με ýμνους τον ερχομü της Üνοιξης.

Oι χρονογρÜφοι και οι ιστορικοß, που κατÝγιναν με την ιστορßα της EπτανÞσου, διÝσωσαν την περιγραφÞ των εθßμων της ΠρωτομαγιÜς απü την μεσαιωνικÞ ΚÝρκυρα üπου Þταν αληθινÞ τελετουργßα! Το νησß απü το 1272 ως το 1386 Ýμεινε κÜτω απü την κυριαρχßα των Aνδεγαυþν, ΓÜλλων αρχüντων της NεÜπολης. Το νησß χωρßστηκε σε μερßδια, σε τιμÜρια και τα μοιρÜστηκαν οι Iταλοß και ΓÜλλοι πολεμικοß αρχηγοß, που βοÞθησαν τους Aνδεγαυοýς στην κατÜκτηση του νησιοý. ¸να απü τα τιμÜρια αυτÜ Þταν και «των AτσιγγÜνων», γιατß üλοι οι Aτσßγγανοι, που Þταν τüτε στην ΚÝρκυρα Þταν δοýλοι της γης σ’ αυτü το τιμÜριο.

O Βαρþνος, που Þταν εξουσιαστÞς του τιμαρßου εßχε το δικαßωμα να φυλακßζει, να εξορßζει και να βασανßζει τους δοýλους του AτσιγγÜνους. Oι Aτσßγγανοι, λοιπüν, κÜθε πρþτη του ΜÜη Ýμπαιναν στην πüλη της ΚÝρκυρας üλοι μαζß. ΜπροστÜ πÞγαινε η σημαßα με τα σÞματα ευγενεßας του Bαρþνου και ακολουθοýσαν μουσικÜ üργανα, φλογÝρες και τýμπανα. ¸φερναν μαζß τους απü την εξοχÞ κι Ýνα κορμü κυπαρισσιοý, στολισμÝνο με πολýχρωμα λουλοýδια, κορδÝλες, μεταξωτÜ μαντÞλια, μπαμπÜκι σε τοýφες, κüκκινα αυγÜ του ΠÜσχα, κουκουνÜρες, περιστÝρια και ορνßθια ζωντανÜ, φροýτα χρυσωμÝνα και κÜθε τι που βγαßνει την Üνοιξη. M αυτüν τον μεγαλüπρεπο «ΜÜη» πÞγαιναν Ýξω απü το μÝγαρο του Bαρþνου και τον εγκωμßαζαν με στßχους. Την επüμενη της ΠρωτομαγιÜς ο Bαρþνος επιθεωροýσε τους δοýλους του κι εισÝπραττε απü τον καθÝνα τους τον τιμαριωτικü φüρο: 17 Üσπρα και 2 üρνιθες για κÜθε παντρεμÝνο και 1 χρυσü φλουρß για τον σημαιοφüρο.

 

Η πρωτομαγιÜ στον κüσμο

Σουηδßα

Στη Σουηδßα, π.χ., την ΠρωτομαγιÜ οι χωρικοß μαζεýουν πρÜσινα κλαδιÜ που τα αναρτοýνστα σπßτια τους, ενþ τραγουδοýν τραγοýδια που μιλοýν για ευφορßα και ευτυχßα.

 

Γερμανßα

Σε χωριÜ της Γερμανßας την 1η ΜαÀου Ýνα κλαδß στολισμÝνο με ταινßες (το Maibaum) τοποθετεßται στην κεντρικÞ πλατεßα και γýρω τουστÞνονται ξÝφρενοι χοροß. Ακüμη εκλÝγουν το πιο üμορφο κορßτσι του χωριοý ως Βασßλισσα του ΜαÀου (Maikonigin), το οποßο και ντýνουν με κÜτασπρο φüρεμα.